Historia będzie o tym, jak wczoraj spotkałem feministyczną/zranioną przez faceta pielęgniarkę w szpitalu.

Wczoraj jadąc do pracy zaczęły mnie boleć plecy, gdy już dojechałem do pracy ból stał się nie znośny odczuwałem fale gorąca co chwilę miałem wrażenie, że tracę przytomność oraz ciężko było się ze mną dogadać.
Szpital od mojej pracy jest naprawdę blisko, więc kolega wziął mnie w samochód i zawiózł na SOR.

Po wejściu do środka, podpisaniu papierów (nie wiem co podpisałem jakby mi dali umowę kredytową też bym ją podpisał) prosiłem tylko o to, żeby dali mi coś przeciwbólowego. Cudowna pielęgniarka powierzchownie mnie przebadała i zrobiła wywiad. Stwierdziła że to kolka nerkowa, ale muszą jeszcze zrobić usg wysłać mnie do urologa żeby ustalić jak mi pomóc dodatkowo stwierdziła, że teraz poczuję jak to jest jak kobieta rodzi, i że wreszcie to docenię. Kazano czekać na resztę badań. Po godzinie podpięto mi kroplówkę z lekami przeciwbólowymi oraz rozluźniającymi ( rozwaliłem w tym czasie krzesełko w poczekalni, bo z bólu musiałem na czymś zaciskać ręce i niestety krzesełko nie wytrzymało) w między czasie przyjechała moja narzeczona, a kolega pojechał do pracy, bo stwierdził, że nie będzie robił sztucznego tłumu. Moja ukochana pielęgniarka wypraszała z sor osoby towarzyszące, ale tylko z par. Siedziała jedna kobieta ze złamaną ręką i 5 jej córek sióstr koleżanek itp.? Spoko one nie przeszkadzają siedzi facet i jego kobieta? Kobietę lub faceta wyrzucić. Przyszła kobieta z bólem kręgosłupa? Od razu znieczulenie trzeba dać, przyszedł facet z ręką, w którą uderzył się siekierą? Poczeka. Po kroplówkach znieczulających poczułem ulgę i dalej spokojnie czekałem na kolejne badania.

Na koniec w rozmowie z lekarzem prowadzącym dowiedziałem się, że leki znieczulające powinienem dostać od razu po tym jak zorientowali się, że mam kolkę, bo jest to jeden z najgorszych rodzai bólu i nie powinienem czekać aż godziny.
Happy end? żyję :)

Szpital

Będzie o piekielnościach w szpitalach, ale nie, ze strony lekarzy, a pacjentów.
Słowem wstępu jakiś czas temu musiałem podkuć niewielki fragment tynku jako, że był to naprawdę kawałek nie założyłem okularów ochronnych (tak wiem mój błąd).
Niestety pech chciał, że kawałek gruzu strzelił mi w oko ból był na tyle silny, że postanowiłem pojechać do szpitala blisko było do szpitala okulistycznego, więc tam też się udałem.
Procedury tam są takie w pierwszej kolejności dzieci, w drugiej osoby z ciałem obcym w oku, w trzeciej reszta.
I tu się zaczyna piekielność.
Szybka rejestracja i proszę czekać, ludzi od groma.
Po mnie przyjęto kilka osób, a po nich dziecko, które podczas zabawy przewróciło się i uderzyło okiem o kant stolika. Rodzice z dzieckiem weszli do gabinetu, a ludzie już zaczynają wyklinać rodzinkę kłócić się z personelem, bo oni tu siedzą po kilka godzin, a taki bachor to od razu przyjęty, najzabawniejsze jest to, że ci, którzy tyle czekali to w większości osoby z zapaleniem spojówki i podobnymi ciężkimi i bardzo nagłymi przypadkami, które nie chcąc czekać w kolejkach do okulistów żeby przepisali receptę przyszli do szpitala.
Przychodzi moja kolej wchodzę z relacji narzeczonej, która została przed gabinetem po moim wejściu wyglądało to tak połowa ludzi zaczęła na mnie gadać, bo pewnie symuluje, żeby szybciej to załatwić + patrzeć na nią z pogardą i nienawiścią.
Gdy wyszedłem musiałem wszystkich tych ludzi minąć nadal klneli i patrzyli z zawiścią, bo przecież oni mają zapalenie spojówki, a mi wpadł pyłek do oczu, i robię wielkie halo.
Naprawdę nie rozumiem skąd ta wredność w ludziach.

Muszę przyznać, że prowadzę dosyć intensywne życie sporty różnego rodzaju również te ryzykowne i nie raz zdarzało mi się wylądować w szpitalu (nie latam tam z byle rozcięciem), ale takiej nienawiści w ludziach jeszcze nie widziałem.
Na szaserów (złamanie otwarte) ludzie sami mnie przepuszczali byle szybciej.
W Praskim, gdy miałem uszkodzony bark lekarz szybko mnie przyjął nikt się o to nie czepiał tylko tutaj takie..... się zebrały.

Poczekalnia w szpitalu