Pracuję w centrum Ogrodniczym. Nasze centrum dzieli się na dwie części: roślinną oraz sklepową czyli nawozy, środki ochrony roślin, narzędzia, nasiona etc. Historyjka z wczoraj. Przyszła [k]obieta do sklepu i pyta [j]mnie:
[k] Są pałeczki nawozowe?
[j] Niestety nie prowadzimy tego w sprzedaży.
[k] A ja widzę, że je macie o tam. - Wskazuje kobieta palcem.
[j] To jest, proszę pani, gratis do środka na mszyce.
[k] A nie może mi pan odczepić jednego i sprzedać?
[j] (chwilę się zastanowiłem) Dobrze, ale będzie to kosztować 20zł.
[k] Drogo. Ale niech będzie, bo nie chce mi się nigdzie dalej szukać.

Odczepiam zatem gratis od buteleczki ze środkiem na mszyce. Podaję kobiecie
[j] Proszę, oto pani pałeczki nawozowe.
[k] (podając pieniądze) Dziękuję bardzo.
[j] A w ramach gratisu dla pani, bardzo proszę środek przeciwko mszycom.

Kobieta zrobiła minę sugerującą, że właśnie się zorientowała co zrobiłem. Kolor czerwony jaki pojawił się na jej twarzy chyba świadczył o tym, że się zawstydziła, że dała się zrobić w konia. Wzięła "zakupione pałeczki" i "gratis do nich" i wyszła.

Centrum Ogrodnicze

Pewnego razu okazałem się być piekielnym... ale nie dla obsługi stacji benzynowej (na której to się działo) a dla klienta, który był piekielnym względem osób tam pracujących. Stacja niewielka, aczkolwiek znanej sieci, Olej Napędowy można zatankować na 2 dystrybutorach, do których jest jedna kolejka. Mi się trochę spieszyło, kolejka nie najmniejsza, ale też bez tragedii. Powoli auta pod jednym dystrybutorem się zmieniają- pod drugim jednak cały czas to samo auto. Po jakichś 10 minutach wsiada do tego auta 2 gości ubranych strasznie dziwnie- wczoraj na tym portalu przeczytałem, że można by ich nazwać hipstersami. Albo chociaż czymś do hipstersów podobnym. Myślę sobie, że w końcu sobie odjadą. Ale nic z tych rzeczy- kierowca po minucie wychodzi z auta i idzie z powrotem do kas. Wraca po 3 minutach, cośtam grzebie w aucie- po czym znów wychodzi i udaje się z powrotem do kas. Nie wychodzi dłuższą chwilę, w międzyczasie nadeszła moja kolej. Zatankowałem auto i udaje się w celu pobrania faktury i dokonania płatności. Słyszę jak [p]iekielny kłóci się z [o]bsługującą go przed kilkunastoma- może kilkudziesięcioma- minutami.

[p] Ale ja to zakupiłem przed chwilą i chciałbym to oddać
[o] Po raz kolejny proszę Pana o paragon
[p] Ale nie mam paragonu, chcę rozmawiać z kierownikiem

Przyszła pani [k]ierownik, prawdopodobnie już nie pierwszy raz do owego piekielnego

[p] Ja chcę zwrócić to co przed chwilą kupiłem (zauważyłem, że to prawdopodobnie ładowarka do GPS- rzecz niezbyt droga)
[k] Bez paragonu nie przyjmiemy zwrotu bo nie uda nam się tego zwrócić- nie ma pan paragonu to zwrotu nie przyjmujemy

Wkroczyłem [j]a - człowiek bardzo spokojny, którego zdenerwować jest bardzo ciężko, który nie stosuje inwektyw wobec bliźniego. Jednak sytuacja ta wprowadziła mnie w "szewską pasję". Uprzedzam, że byłem tak niekulturalny i chamski jak tylko można być.

[j] I to o paragon się tutaj Pan kłóci? (pierwszy zwrot- mimo mojej niekulturalności był jednak per Pan)
[p] Nie wtrącaj się
[j] Co się kur** nie wtrącaj? od kilkunastu minut stoisz autem jak piz** blokując dystrybutor i powodując coraz większą kolejkę i kłócisz się o zwrot przedmiotu za kilkanaście złotych, do którego nie masz paragonu?
[p] Powtarzam- nie wtrącaj się. (dalej już do obsługi) Proszę przyjąć mi tę reklamację natychmiast
[k] Nie wziął Pan paragonu z lady więc koleżanka go wyrzuciła
[p] To niech poszuka
[j] Dać temu je***emu elegancikowi kosz, niech sam sobie kut** szuka a poza tym to niech najpierw idiota przeparkuje te 10 metrów i odblokuje dystrybutor

Kierowniczka podchwyciła pierwszą część mojego wtrącenia, ze szczerym uśmiechem podała mu kosz. Moja kolej minęła więc powoli oddelegowałem się w stronę wyjścia. Widziałem tylko jak piekielny zakasa rękawy od koszuli (notabene śmiesznie wpuszczonej nie tylko w spodnie, a nawet i w majtki- można było to zauważyć, gdyż majtki wystawały jakieś 10 cm powyżej spodni) i zaczyna szukać.

Owa dyskusja była trochę dłuższa, skróciłem ją do minimalnego minimum. Od tej pory wjeżdżając na tę stację, gdy jest kierowniczka lub kobieta obsługująca tamtego piekielnego to jestem witamy tak szczerym uśmiechem i zaproszeniami na kawę, że aż miło tam wjeżdżać. Szkoda, że nie mogę przyjąć zaproszenia na kawę, ale jednak to zawsze w ramach pracy, więc trochę człowiekowi na czasie zależy.
Aha, byłbym zapomniał. Z opowieści kierowniczki wynika, że piekielny poszukał chwilę tego paragonu, zaczął się znów kłócić, po czym na stację wszedł następny kierowca czekający w kolejce do deasla, który zaczął podobnie jak ja- od krzyków, ale chwilę później piekielny uciekał przed nim ze stacji bojąc się prawdopodobnego pobicia.

Stacja benzynowa

Historia- może nie piekielna, aczkolwiek możliwe, że godna upamiętnienia w tym serwisie.
Pracuję w centrum ogrodniczym. Oprócz roślin, nawozów, środków ochrony roślin, narzędzi ogrodniczych mamy w ofercie również różnego rodzaju donice. W tej historii rozchodzi się o plastikowe donice przyścienne- z jednej strony płaskie, reszta wygląda jak normalna donica. Pewnego dnia przyjechała klientka, która kupiła wszystkie (w tym momencie) donice tego typu. Jednak okazało się, że to nadal nie jest taka liczba, która by ją usatysfakcjonowała. Zamówiła więc więcej takich samych doniczek. Zadzwoniłem więc do hurtowni, zamówiłem to oraz kilka innych rzeczy potrzebnych mi do sklepu. Następnego dnia przyjeżdża dostawa z owej hurtowni, przyjmuję, sprawdzam, są doniczki przyścienne, ale nie ma dokładnie takich samych jak owa klientka sobie zażyczyła. Mimo wszystko dzwonię do niej (zostawiła mi numer, bym niezwłocznie zadzwonił po dostawie) oraz mówię, że mieliśmy dostawę, przyjechały doniczki przyścienne, jednak trochę inne niż zamówiła. Nic tam- podjedzie dzisiaj i zobaczy. Po jakichś dwóch godzinach się zjawia, pokazuję jej co przyjechało. [k], [j];

[k] Dzień dobry, mogę zobaczyć te doniczki, które przyjechały?
[j] Oczywiście, są tutaj
[k] Ale te są nieładne
[j] Moim zdaniem są ładniejsze od tych, które Pani już kupiła
[k] Ale te przypominają... nocnik (powiedziała mi na ucho, bo w sklepie inni klienci- jak się okazało to reszta rozmowy odbyła się "na ucho")
[j] A tamte przypominały pojemniki na wodę święconą w kościele
[k] Ale tamte były ładniejsze
[j] Zależy, czy ktoś ma większe potrzeby fizjologiczne czy duchowe

Razem z klientką roześmialiśmy się, reszta osób nie wiedziała o co nam chodzi, lecz klientka jednak nie wzięła tych doniczek.

Centrum Ogrodnicze

Historia Czekolade przypomniała mi moją historię zamknięcia konta w banku.

Otóż miałem konto w jednym z większych banków w Polsce. Używałem je już kilka lat, opłaty duże: prowadzenie konta 6 zł, dostęp przez internet dodatkowe 2 zł. I tak było ładnych kilka lat. Lecz zapragnąłem w końcu zmienić bank. Podpisałem umowę na zupełnie darmowe konto w konkurencyjnym banku, lecz jakoś nie spieszyło mi się do rezygnacji ze starego konta, w związku z czym posiadałem pewien czas 2 różne. Jednak pewnego dnia dostałem od "starego" banku list informujący mnie o podniesieniu opłat miesięcznych. To przelało czarę goryczy.

Wypłaciłem w bankomacie wszystko, co dało się wypłacić w tym urządzeniu. Na koncie zostało mi niecałe 2 złote. Wszedłem do banku, w okienku w którym się otwiera/zamyka konto na szczęście było pusto. podszedłem więc do [k]obiety z zamiarem usunięcia siebie z listy klientów owego przybytku.

[k] Nie może pan zamknąć konta dopóki ma pan na nim jakieś środki
[j] Ale przecież tam zostało coś ok. 2 złotych (unikałem podejścia do kasy, bo tam niestety była kolejka)
[k] Może być nawet mniej, ale póki pan nie wypłaci wszystkich pieniędzy z konta to jego zamknięcie nie jest możliwe.
[j] To proszę sobie przelać na swoje konto, ja nie zbiednieję a uniknę tej kolejki, która czeka przed kasą.
[k] Niestety to niemożliwe.
I tak postałem sobie ok. 15 minut w kolejce do kasy, wypłaciłem i wracam z kwitkiem.
[k] A dlaczego w ogóle pan rezygnuje z usług naszego konta?
[j] Bo jestem z niego niezadowolony
[k] Dlaczego?
[j] Ponieważ zamiast dbać o wieloletniego klienta i kusić do promocjami, to jeszcze podnosicie niemałe - prawdopodobnie jedne z większych w naszym kraju - opłaty.
[k] Ale to nie ustalamy my, tylko to jest narzucane odgórnie.
[j] A ja nie mówię, że to pani wina, tylko, że BANK nie dba o stałego klienta.
I tak poklepała coś w klawiaturę, coś sprawdziła i stwierdza:
[k] Będzie pan musiał zapłacić 20zł.
[j] Jakie 20zł? (spytałem nie tyle zdziwiony, co zszokowany
[k] Za nową kartę bankomatową
[j] Ale ja nie przyszedłem po kartę tylko zamknąć konto więc o co chodzi
[k] Kończy się panu ważność karty, więc trzeba było wyrobić nową. Została już wyrobiona więc trzeba za nią zapłacić
[j] Mam zapłacić za coś, co mi nigdy nie będzie potrzebne i czego nawet pewnie nie zobaczę na oczy?
[k] Tak, bo karta została już wydana.
[j] Ale ja jej jeszcze nie dostałem i nawet nie mam zamiaru jej dostać.
[k] Nieważne, nowa karta jest wyprodukowana dla pana i trzeba za nią zapłacić
[j] Z każdą sekundą utwierdza mnie pani w przekonaniu, że podjęcie decyzji o zamknięciu konta w waszym banku była jedyną słuszną, jaką mogłem podjąć rozmyślając o dalszej współpracy z wami. Dobra, zapłacę bym nie musiał się już z wami użerać i żeby jak najszybciej stąd wyjść. Gdzie mam to zrobić?
[k] W kasie.
[j] Co? a to nie mogła mi pani powiedzieć jak wypłacałem te 2 zł, żeby zamiast tego wpłacić 18zł i byłoby po krzyku? Znowu mam stać w tej kolejce? Albo mi pani załatwi to bez kolejki albo nie zapłacę.
[k] To ja nie zamknę konta.
[j] Zaprzestanę jego używania, wejdziecie w mój debet i tak nie wyciągniecie ode mnie spłaty tego debetu. Więc załatwi to pani bez kolejki?
[k] OK, zaraz wracam.

No i udało się, trochę nerwów mnie to kosztowało, ale jednak konto zamknąłem mimo absurdów, jak np opłata za kartę której nigdy nie widziałem na oczy.

pko

Pracowałem w pewnym Centrum Ogrodniczym w Poznaniu. Mam usposobienie "żartownisia" co mogli odczuć klienci niejednokrotnie, zawsze przy tym wychodząc z uśmiechem. Koleżanki bardzo często mi również mówiły, że mam świetne wyczucie co do klientów, z których można sobie porobić przysłowiowe "jaja". Sytuacja, którą chcę teraz opisać zdarzyła się latem 2010.
Otóż wszedł do sklepu osobnik ubiorem przypominający "ziomka" z kultury hip hopowej. Nie ja go w tym momencie obsługiwałem, ja tylko przechodziłem obok i dołączyłem się do luźnej dyskusji między tym osobnikiem a koleżanką go obsługującą.
[K]lient; koleżanka-[sprzedawczyni]; [J]a przechodzący obok:
[K] Dzieńdobry, chciałbym kupić podłoże kokosowe do swojej roślinki, bo musi być wilgoć utrzymana.
[S] A jaka to roślinka? (koleżanka już wiedziała o jaką chodzi), może dysponujemy czymś lepszym, co moglibyśmy Panu polecić
[K] A hoduję taką jedną w szafie i potrzebuję właśnie do tego podłoża kokosowego... i chciałbym jeszcze obornik do sałatki (w domyśle- do uprawy sałaty) dla teściowej
[J] Jeśli do sałatki dla teściowej to zapewne jako "magiczny składnik"
[K] (zaśmiał się) Widzę że dobrze mnie Pan rozumie.

Chwile jeszcze pożartowaliśmy na różne tematy, "ziomek" kupił co chciał i wyszedł uśmiechnięty i zadowolony