Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
Profil użytkownika

razjel

Zamieszcza historie od: 20 września 2011 - 21:15
Ostatnio: 21 sierpnia 2016 - 11:08
O sobie:

Tak, jestem księdzem. Nie, nie rzymsko katolickim.
Mam przyjemność służyć w Zjednoczonym Kościele Chrześcijańskim. A ponieważ często nas mylą z rzymskimi katolikami, to i historie się pojawiać takie będą ;)

  • Historii na głównej: 2 z 5
  • Punktów za historie: 2289
  • Komentarzy: 98
  • Punktów za komentarze: 1047
 
zarchiwizowany

#39405

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Bezmyślność ludzka nie zna granic. Pozostawiony przez kogoś kawałek rozbitego szkła w trawie w miejskim parku rozciął nogę psu przewodnikowi mojej przyjaciółki. Dzięki interwencji chirurga udało się łapę uratować, ale pies będący drugimi oczyma mojej niewidomej znajomej jest na 6 tygodni wyłączony z pracy. Naprawdę wystarczy odrobina dobrej woli, by pomyśleć...ale chyba za dużo wymagam od ludzkości :/

bezmyślność

Skomentuj (10) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 214 (274)

#28601

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Co robi policja, kiedy dostaje "anonimowy" donos, że w takim i takim lokalu przebywa osoba pod wpływem narkotyków?
Oczywiście przyjeżdża i sprawdza doniesienie.
W danym lokalu znajduje osobę, która w podstawowym teście narkotykowym wykazuje, że ma opiaty* we krwi.
Hura, udało się złapać narkomana!
To, że "złapana" osoba jest osobą chorą paliatywnie**, która ma przy sobie wypis ze szpitala z zaleceniem przyjmowania morfiny plus recepty na morfinę wystawione przez szpital, nie stanowi dla panów policjantów żadnego usprawiedliwienia.
Ma we krwi narkotyk? Ma.. zatem jest winna!
Śledztwo zostało podjęte, a dana osoba poinformowana, że grozi jej 3 lata za... posiadanie i handel narkotykami.
Czy tylko mi się wydaje, że ten kraj właśnie osiągnął kolejny poziom absurdu?

*Opiaty – psychoaktywne alkaloidy opium. Najważniejsze opiaty to morfina, kodeina, tebaina, narkotyna i papaweryna.
**Medycyna paliatywna (łac. pallium – płaszcz) – dział medycyny, a także specjalność lekarska, która obejmuje leczenie i opiekę nad nieuleczalnie chorymi, którzy znajdują się w okresie terminalnym śmiertelnej choroby. Celem działań medycyny paliatywnej nie jest zatrzymanie procesu chorobowego oraz jego wyleczenie, ale poprawienie jakości życia osób w tej fazie choroby. Uzyskuje się to przez:
złagodzenie objawów choroby
eliminowanie bólu
wsparcie psychiczne i duchowe chorego i jego najbliższych.

policja

Skomentuj (24) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 742 (790)
zarchiwizowany

#25368

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Znacie ten stary dowcip, w którym staruszka zapłaciła kupę kasy by ksiądz ochrzcił jej kota?
Jeżeli nie znajdziecie go pod linkiem: http://www.joemonster.org/phorum/read.php?f=3&i=886882&t=886882

Śmiałem się z tego jak norka...do czasu.
Dzisiaj przyszła do mnie sąsiadka w czerni z następującą prośbą:
(S)ąsiadka: Szczęść Boże, ja do księdza z taką nietypową prośbą.
(J)a: Proszę, w czym mogę pomóc?
(S)Bo mojemu Brustusowi się zmarło i chciałabym go pochować.

Tutaj celem wyjaśnienia, mój partner jest inspektorem weterynaryjnym i zajmuje się opieką nad zwierzętami. W związku z czym wszyscy sąsiedzi wiedzą, że jak coś się dzieje ze zwierzakiem to jak w dym do nas i albo ja, albo mój partner pomagamy w miarę możliwości.

(J) Dobrze, proszę poczekać chwilę. Maciek (imię zmienione) za chwilę przyjdzie i pieska pochowa.
(S) Ale nie, proszę księdza, mnie nie o to chodzi. Brutus był dla mnie jak syn, i bym chciała, coby ksiądz go po chrześcijańsku pochował.
(J) Ale proszę pani, pogrzeb chrześcijański to tylko dla ludzi jest przewidziany. Nad zwierzątkiem to ja mogę jedynie modlitwę zmówić, ale nie ma mowy o nabożeństwie czy ceremonii.
(S) Ale ja zapłacę!!!
(J) To nie jest kwestia pieniędzy, ale zasad i prawa. Mnie nie wolno odprawić nabożeństwa żałobnego za psa!
(S) Oj tam nie wolno. Ksiądz mi powie ile to wyniesie i ja zapłacę!

Przepychanka trwała jakieś 20 minut i Sąsiadka doszła do 2000 złotych. Kiedy w końcu odmówiłem stanowczo wyszła od nas z mieszkania z tekstem:
(S) No tak...wszystkie klechy takie same, tylko kasę liczą, a jak biedna kobieta chce najbliższego pochować, to nie i nie.

I tak się teraz zastanawiam...miałem sprzedać swoją wiarę...czy zostać tym "klechą"....

kościół księża

Skomentuj (18) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 141 (187)
zarchiwizowany

#22123

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Proszono mnie o więcej wieści z mojej posługi, więc spełniam prośbę.

Dla nie czytających moich wcześniejszych opowieści, jestem księdzem, ale nie rzymsko katolickim. Służę w Zjednoczonym Kościele Chrześcijańskim. Nasz strój służbowy niczym nie różni się jednak od katolickiego, więc często nas mylą z księżmi rzymskimi.
Oto historia, która zdarzyła mi się parę lat temu, kiedy jeszcze byłem zwykłym prezbiterem.

Miałem wtedy pod opieką jeden z warszawskich szpitali. Nie byłem oficjalnie jego kapelanem. Po prostu specyfika pacjentów tegoż przybytku sprawiła, że woleli oni rozmawiać ze mną, niż z ich rzymsko katolickim kapelanem.
Mniejsza o to. Jednym z moich podopiecznych był 19 letni Maciek. Miał chłopak pecha, bo na mocno zakrapianej imprezie przygodnie poznana dziewczyna zostawiła mu "prezent" w postaci wirusa HIV. Kiedy się poznaliśmy był w ostrej fazie AIDS i wszyscy zdawaliśmy sobie sprawę, że ze szpitala już nie wyjdzie.

Pewnego wieczoru dostałem telefon od oddziałowej, że Maciek jest w agonii i prosi o Ostatnie Namaszczenie. Dzwonili wprawdzie do ich lokalnego kapelana, ale ten... odmówił przyjścia o 2 w nocy do szpitala. No nic... dzwonię po taksówkę, pakuję się w sutannę, biorę bursę i jadę.
Wsiadając do taksówki mówię do taksówkarza (pana Andrzeja - dalej T), że płacę wszystkie mandaty, ale jedziemy do umierającego i muszę być w szpitalu w ciągu 20 minut.
Nie przeczę, (T) dał po garach. Pierwszy raz jechałem przez centrum Warszawy o 2 w nocy 120 na godzinę. Koło Wilczej widzimy migające światła. Zatrzymała nas drogówka.
Policjant podszedł do taksówki i dialog wyglądał następująco:

(P)olicjant: Dobry wieczór. Czy wie pan jak szybko pan jechał?
(T)aksówkarz: Tak, przepraszam bardzo, ale wiozę księdza do szpitala.
(P) do mnie: Szczęść Boże... A czemu tak szybko?
(J)a: Umiera 19 latek. Błagam, płacę każdy mandat, ale nie wiem ile mu jeszcze czasu zostało.
(P): Rozumiem, proszę za mną.
W tym momencie poszedł do radiowozu, chwilę porozmawiał z partnerem i... włączyli światła i wyjechali przed taksówkę.
Reszta drogi przebiegła jak w filmie...konwojowali nas pod sam szpital. Kiedy dojechaliśmy na miejsce, wysiadłem i powiedziałem do taksówkarza: Proszę przyjąć mandat, ja go zapłacę i proszę poczekać na mnie, to nie potrwa długo.
Po tym pobiegłem do szpitala.
Rzeczywiście rzecz nie trwała długo, bo zdążyłem w ostatniej chwili. Pożegnałem Maćka, wypełniłem dokumenty i już spokojnie skierowałem się do wyjścia.
Przed szpitalem czekała na mnie taksówka. Wsiadłem i zapytałem kierowcy ile wyniósł mandat. Usłyszałem:
(T) Jaki mandat?
(J) No za tę naszą akcję? Ile panu wlepili?
(T) Poprosili, żebym księdza o modlitwę za nich poprosił i odwiózł do domu wolniej niż 100 na godzinę.
Byłem w szoku...ale to nie był koniec niespodzianek.
Kiedy już spokojnie dojechaliśmy na miejsce, zapytałem ile wynosi rachunek. Na co usłyszałem:
(T) Proszę księdza. Po raz pierwszy jechałem po Warszawie 120 na godzinę. Po raz pierwszy jechałem w konwoju policyjnym. Po raz pierwszy policjant kazał mi się za niego modlić. Wie ksiądz co? Z tego wszystkiego "zapomniałem" włączyć taksometr. Ale jakby ksiądz kiedyś potrzebował takiej jazdy, to tu jest mój numer.

Po czym wręczył mi swoją wizytówkę. I chociaż sytuacja ta miała miejsce parę lat temu, do dzisiaj dzwonię po pana Andrzeja kiedy muszę jechać do szpitala. Tyle, że tym razem już za normalną stawkę...Człowiek się przyzwyczaił do ks. Razjela ;)

księża

Skomentuj (30) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 538 (554)

#19907

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Na początek małe wyjaśnienie, coby historia była bardziej jasna. Jestem księdzem, ale nie rzymsko katolickim. Z racji mojego urzędu polegającego na byciu delegatem biskupa na podlegający mi obszar, przysługuje mi strój biskupa, to jest sutanna z purpurowymi obszywkami, fioletowy pas i prosty krzyż na piersiach. Nie noszę krzyża pektorałowego, pierścienia i piuski. Nie przeszkadza to jednak trafiać na piekielnych ludzi. Oto dwie historie z ostatniego tygodnia.

1. Jechałem TLK do Katowic... w przedziale siedział ze mną braciszek z zakonu franciszkanów bosych. Jechałem w pełnym uniformie. Dobrze się nam jechało...rozmawialiśmy, razem brewiarzyk zmówiliśmy...I kiedy przed samą stacją już się mieliśmy żegnać, braciszek wypalił:
- Wasza Ekscelencja mi wybaczy, ale Wasza Ekscelencja to chyba nie jest rzymski?
Jak zapytałem, po czym poznał, odpowiedział czerwieniejąc:
- No bo rzymski biskup w TLK? To się nie godzi...

2. Na weselu, jeden z kelnerów co chwila podchodził i podsuwał mi półmiski... Jak w końcu odsunąłem talerz od siebie zdecydowanym ruchem usłyszałem oburzone:
- A ksiądz to czemu nie je?
Odpowiedziałem:
- Już się najadłem, dziękuję bardzo.
Na co nie mniej oburzone:
- No ale jak to? Ksiądz za chudy jest...jak tam księdza karmią, że ksiądz nie biskupieje zupełnie.

No i weź tu dyskutuj :D

kościół nie rzymsko katolicki

Skomentuj (44) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 494 (638)

1