Rzecz się działa już dobrych kilka lat temu - chyba ze 4.

Swego czasu wynajmowaliśmy z żoną mieszkanie w Krakowie. Mieszkanie jak mieszkanie, cena duża, metrów mało, dookoła dużo betonu, standard.

Jak wiadomo, w dzisiejszych czasach bez piekarnika żyć można, ale bez internetu już nie za bardzo. Tak też było w moim przypadku. Piekarnika niet, ale internet trza założyć.

Zatem po zapoznaniu się z ofertami dostawców, długich analizach i burzliwej dyskusji kworum ustaliło ("Weź zrób, ma działać"), że skorzystamy z oferty pewnego dostawcy, dostarczającego internetowe Usługi Polce Całej.

Opcje były dwie:
1. Umowa dla studentów - 7 czy 8 miesięcy w zawyżonej cenie miesięcznej.
2. Normalna umowa na 24 miesiące.
Wybrałem bramkę nr 2, bo w planach było pomieszkać trochę dłużej niż rok.

Cóż, jak wiadomo, plany planami, a życie życiem, więc po trochę ponad roku łapię za telefon i dryń, dryń na infolinię. Oczywiście wszystkie formułki wprowadzające, wybieranie na klawiaturze i słuchanie muzyki trzeba było przeboleć.

(J)a: Dzień dobry, tutaj Arry Piekielny, mam u was internet ważniejszy niż piekarnik na 2 lata, ale muszę się wyprowadzić i co teraz mam z tym fantem zrobić?
(K)onsultant: Może pan przenieść internet na nowe lokum!
(J): Ha, bardzo śmieszne. Wyprowadzam się na takie zadupie, że zgodnie z polityką waszej firmy "Bloki podpinamy, bo z tego mamy pieniążki (małopolska więc zdrobnienia! i wszyscy wychodzą na pole :) ), ale już jak mamy coś inwestować i podpinać przedmieścia, to nołnoł", nie mam szans na wasz internet ważniejszy niż piekarnik.
(K): To... może pan na przykład zrobić cesję umowy na kogoś innego, jeżeli tylko ten ktoś będzie mieszkać w miejscu przez nas obsługiwanym!
(J): A to musi być teraz? Czy może jednak być za jakiś czas, jak takiego ktosia znajdę?
(K): Może być w późniejszym terminie, byleby pan płacił za internet. Po takiej cesji umowa nowego klienta będzie odpowiednio skrócona o czas, jaki pan wykorzystał u siebie.

No spoko, skoro tak, to ok. Przez następne 2 miesiące płaciłem za internet ważniejszy niż piekarnik, mimo że nie miałem do niego dostępu (do piekarnika już miałem, a i internet był, tyle że dawna żółwiostrada - nic innego nie docierało).

Po tym czasie kumpela się przeprowadzała i szukała internetu, więc jej mówię - "Mam nieużywany, jak chcesz, to idź do nich, powołaj się na taką-a-taką umowę u Arrego Piekielnego i będziesz mieć neta na jeszcze kilka dobrych miechów”.

Kumpela się ucieszyła i poszła do salonu, po czym do mnie dzwoni i mówi, że sorry Winnetou, ale nie da się tego zrobić, bo takiej usługi na takiego delikwenta nie ma.

Taki trochę zonk z mojej strony, bo w takim razie za co ja płacę? Telefon w dłoń i na infolinię dzwoń! Formułki, klawiatura, muzyczka...

(J): Dzień dobry, tutaj Arry Piekielny, mam u was internet ważniejszy niż piekarnik, koleżanka chciała zrobić na siebie cesję, ale jej mówią, że jednak nie mam tego internetu ważniejszego niż piekarnik!
(Konsultant - ale inny niż przedtem): Już sprawdzam... <<klik, klik, stuk, stuk>> ... no rzeczywiście nie ma pan już tego internetu. Na poprzednie miejsce pana zamieszkania wprowadził się ktoś inny i założył sobie swój internet i przez to pana internet został zlikwidowany, a umowa rozwiązana.
(J): Że co?! To internet jest w końcu na osobę czy na lokal?! A poza tym, jak to rozwiązana?! Rozwiązaliście ze mną umowę, nawet mnie o tym nie informując?!
(K): No tak... Mam tutaj informację że podjęto próbę kontaktu (rzeczywiście, jakiś obcy numer RAZ do mnie zadzwonił; byłem wtedy za granicą, gdzie troszkę była przesunięta strefa czasowa i nie odebrałem, nie oddzwaniałem, bo doszedłem do wniosku, że jak ktoś czegoś chce, to powinien zadzwonić chociaż raz jeszcze, później już jednak nikt nie dzwonił - przyp. Arry), zatem podjęto decyzję o rozwiązaniu z panem umowy.
(J): Podsumowując. Zadzwoniliście do mnie RAZ i się nie dodzwoniliście. Na podstawie tych jakże twardych dowodów doszliście do wniosku, że nie można się ze mną w żaden sposób skontaktować i rozwiązaliście ze mną umowę?
(K): Nooo... tak.
(J): I co teraz?
(K): Nie można dokonać cesji.
(J): To to ja wiem. Chrzanić cesję internetu ważniejszego niż piekarnik. Co z opłatami?
(K): Jest to zerwanie umowy z naszej strony i nie musi pan nic płacić. Proszę tylko oddać użyczony panu sprzęt.
(J): No ok...

Poszedłem do Mordo... znaczy POK-u (czy jak to się u nich zwie) i oddałem router, pytając jeszcze raz "Co z opłatami?”. Odpowiedź dostałem taką samą: "Jest to zerwanie umowy z naszej strony, więc nie ma pan nic płacić."

Piekielne? Pewnie bardziej upierdliwe... gdyby nie...

Minęły ze dwa miesiące, ja już zapomniałem o sprawie, a tu przychodzi Pismo (tak, z wielkiej litery).

Treść mniej więcej taka: "Ze względu na to, ze klient Arry Piekielny zerwał umowę z winy klienta, naliczono na niego karę w wysokości 300 zł”.

Ciśnienie w górę poszło... Telefon w dłoń i na infolinię dzwoń...
Formułki... klawiatura... muzyczka...

(J): Dzień dobry, tutaj Arry Piekielny, miałem u was internet ważniejszy niż piekarnik, wzięliście mi go odłączyliście, nie poinformowaliście mnie o tym, dowiedziałem się tylko dlatego, że koleżanka chciała zrobić cesję, a teraz mi przysłaliście pismo, że to JA mam zapłacić karę za zerwanie umowy!
(Kolejny Konsultant): No bo zerwał pan umowę...
(J): To wyście ją zerwali! Ja płaciłem za ten cholerny internet, mimo że z niego nie korzystałem!
(K): No taaaaaaak... ale zerwał pan umowę przed jej zakończeniem.
(J): To wyście ją zerwali! Nie informując mnie o tym, a jak próbowałem się czegoś dowiedzieć, to mówiliście, że nie moja wina i nie mam nic płacić.
(K): No... taaaaaaaaaaak... ale umowa została zakończona przed terminem jej upływu i ponieważ zakończył ją pan przedwcześnie, to musi pan zapłacić karę.
(J): TO WYŚCIE DO JASNEJ CHOLERY JĄ ZERWALI. NIE POWIEDZIELIŚCIE MI O TYM. GDYBY NIE TO, ŻE CHCIAŁEM Z TYM CHOLERNYM INTERNETEM COŚ ZROBIĆ, TO DALEJ BYM PŁACIŁ ZA COŚ, CZEGO NAWET JUŻ NIE MA!

Tak, zacząłem krzyczeć - żona mówi, ze to był jedyny do tej pory raz kiedy widziała mnie tak wściekłego, że zacząłem krzyczeć.

(K): No... taaak... ale ja tu nie mogę nic pomóc… mogę spróbować...
(J): Dobra, ty jesteś tam najniższy i nic nie możesz. Szkoda mojego czasu i nerwów. Załatwię to inaczej. Żegnam.

Zatem zamiast próbować cokolwiek zdziałać u biednych studentasów, siedzących w call center i mogących najwyżej przełączyć mnie do kogoś dwa biurka dalej, postanowiłem napisać PISMO (tak, tak, wielkimi literami).

Napisałem w nim, że (w skrócie): "Miałem internet ważniejszy niż piekarnik, przeprowadziłem się - i postępując zgodnie z radami pana z infolinii, zostawiłem sobie internet i nie zerwałem umowy w razie, gdybym mógł kiedyś dokonać cesji bądź chciał go sobie jednak później podpiąć, ale mi go odłączyliście, nie informując mnie o tym. Dowiedziałem się o całej sprawie, chcąc dokonać wyżej wymienionej cesji. Wtedy też mnie poinformowano, że skoro to firma odłączyła internet, to ja nie mam się czym martwić i nie mam niczego płacić, jedynie zwrócić sprzęt. Ale jednak teraz chcecie, żebym to ja zapłacił karę, bo to rzekomo z mojej winy zerwano umowę. W związku z tym domagam się, żeby kara została umorzona, bo to w końcu wasza wina, a ponadto za stracony czas, nerwy i brak możliwości cesji domagam się rekompensaty.
A jak wam nie pasuje, to idę do UOKiK”.

W kopertę i sru na pocztę!

Odpowiedź przyszła migiem: "W związku z zaistniałą sytuacją firma dostarczająca internetowe Usługi Polsce Całej zdecydowała się umorzyć karę panu Arremu Piekielnemu”.

Żadnego „przepraszamy za zaistniałą sytuację” ani nic. Nie wspomnieli też o mojej rekompensacie, ale, mówiąc szczerze, to na rekompensatę nawet nie liczyłem - dodałem do pisma ten akapit, żeby zrobić Wrażenie (tak, z wielkiej litery). ;)

PS: W sumie cieszę się, że ostatecznie walczyłem do końca, a nie machnąłem na to ręką, jak to niektórzy znajomi mi radzili: "daj spokój, to tylko 3 stówki, zapłać i będziesz mieć spokój".

PS2: W sumie to internet był ważniejszy od piekarnika i telewizora, bo tego też nie było. Co ciekawe, jak zamawiałem internet, to pani w Mordo... POK-u próbowała mi wcisnąć pakiet Internet+Telewizja... mimo że powiedziałem jej: "nie posiadam telewizora”. :)

uslugi

Znajomy pan X prowadzi sieć sklepów.
Sklepy mają w ofercie m.in. zabawki, sprzęt komputerowy i akcesoria RC.
Pan X jest dość pozytywnie nastawiony do życia i innych ludzi, aczkolwiek ostatnio chyba to pozytywne nastawienie zostało nadszarpnięte.

Zatrudnił do jednego ze sklepów paniusie. I w tym sklepie zaczęło się gorzej powodzić. Po pewnym czasie zaczął się zastanawiać, czy nie zamknąć tego sklepu i poczynał w tym kierunku. Zwolnił paniusie i ograniczył pracę sklepu do 3 dni w tygodniu po kilka godzin... okazało się, że obroty wzrosły. Co się okazało? Paniusie nie pracowały. Olewały robotę z góry na dół i w ogóle sobie bimbały zrażając klientów.

Ale to nie koniec. Paniusie postanowiły założyć własny sklep. W tej samej branży. Jeszcze za czasów pracy u pana X.
Bezczelnie mówiły klientom, że sklep zamyka się i podsyłały ich do nowo otwieranego (swojego). Ponadto ukradły dane osobowe kontrahentów pana X i teraz do nich dzwonią, żeby ci kontrahenci nie chodzili do pana X ale właśnie do sklepu paniuś. Oprócz tego ich sklep jest reklamowany nagrodami, które zdobyła firma pana X. I tak sklep istniejący od 2 miesięcy ma nagrody sprzed roku...

Drodzy piekielni. Zwracam się do was z prośbą o pomoc. Poradźcie, co można na to poradzić? Jak można przeciwdziałać takiemu chamstwu i pomóc znajomemu panu X? Bo, gdyby pan X był bucem i traktował ludzi jak szmaty, to bym nie kiwnął palcem, ale pan X jest człowiekiem do rany przyłóż.
Proszę was o pomoc.

sklepy

Jako osoba niepełnosprawna, między innymi ze względu na narząd ruchu, interesuję się wszelkimi zniżkami i ulgami dla podróżujących komunikacją miejską.
W mieście, w którym studiuję jest zapis, że osoba taka jak ja może jeździć komunikacją miejską za darmo.
Niestety to jest jednak chlubny wyjątek. W większości miast trzeba płacić. Ba! Pełną cenę biletu.

Ekipy rządzące chlubią się tym, że państwo jest przyjazne niepełnosprawnym, ale jak przychodzi co do czego, to taki poszkodowany przez los człowiek (który niejednokrotnie musi płacić też za polepszenie, lub nie pogarszanie swojego zdrowia) ma płacić, bo urzędnicy i politycy są biedni.
Albo kuśtykać przez całe miasto na piechotę.

komunikacja_miejska

Może nie do końca piekielne, a raczej komiczne i absurdalne, ale napiszę.

Prawa jazdy nie mam i mieć nie zamierzam. Uważam, że stanowiłbym zbyt duże zagrożenie na drodze ;)
Z tegoż powodu zmuszony jestem korzystać z usług MPK, a w MPK można spotkać niekiedy ciekawe sytuacje.

Ta, o której napiszę jest dość wtórna i możliwe, że wy też mieliście okazję jej doświadczyć.
Tramwaj zapchany, że hej. Podjeżdża pod dość ważny punkt przesiadkowy, przez co zwalnia się trochę przestrzeni, a nawet jedno miejsce siedzące.
I w tym momencie wchodzi ONA. Kobieta z przedziału wiekowego 60-70 lat.
Tak, dokładnie. Zauważa wolne miejsce! Już przy nim jest! Już siedzi!
A teraz... wyjmuje bilet i zaczyna się głowić jak dostać się do najbliższego kasownika (3 metry i tłum ludzi) bez opuszczania swojej nowo zdobytej pozycji.
Nie, nie poprosi siedzącej obok osoby o przypilnowanie miejsca. Nie, nie puści biletu przez tłum.
Czasami jak widzę te wygibasy, które robią takie osoby, to się zastanawiam czy naprawdę potrzebują tego miejsca siedzącego, bo według mnie mogłyby spokojnie startować na olimpiadzie w gimnastyce ;)

komunikacja_miejska

CO prawda era bezwzględnego kapitalistycznego wyzysku już minęła, ale nadal można spotkać się z wręcz nagminnym brakiem poszanowania bezpieczeństwa póki są zyski.

Historia z dzisiaj. Będąc z rodzinką na zakupach w supermarkecie o bardzo niskich cenach, mogłem zobaczyć regał pełen specjałów dla czworonogów. Regał tenże stał pod ścianą sklepu, a wejście do alejki skutecznie utrudniały - z jednej strony jakieś chobiele (bo roślinkami tego nazwać nie można było), a z drugiej strony (dość pzechylony) karton z proszkami do prania.

Tak się złożyło, że pewien jegomość usiłował wydostać stamtąd 5 kilogramowy worek z karmą dla psów, co mu się po długich próbach udało. Naburmuszony i gotujący się facet pytał się każdej napotkanej pracownicy:

"Co to ma być?! Jak tu się przestrzega przepisów BHP?!"

Co ciekawe żadna z nich nie potrafiła odpowiedzieć na takie proste pytanie. Każda tylko spuszczała wzrok i całkowicie koncentrowała się na wykonywanej pracy.

Czerwony owad z kropkami

Będzie o tym, jak niektórzy bezwzględnie wykorzystują dobroć oraz potrzeby innych.
Krótkie wyjaśnienie: W moim mieście jest pewna dość specyficzna parafia. Składa się ona (od około 15 lat) z dwóch kościołów. Pierwszego - zabytkowego - drewnianego (może niewiele ponad setkę wiernych) oraz drugiego murowanego. Teoretycznie jest to jedna parafia, ale w praktyce obydwa kościoły działają prawie niezależnie.

Wszystko zaczyna się w momencie przybycia nowego proboszcza do drewnianego kościółka i podjęcia decyzji o budowie murowanego.
Ludzie muszą mieć gdzie się modlić, więc jak postanowiono, tak budowa ruszyła. Dość szybko wymurowano kościół, oraz - żeby ludzie nie usychali duchowo - przystosowano piwnice tegoż budynku do odprawiania mszy (w czasie, gdy góra będzie powstawać). Piwnica wcale nie większa od drewnianego kościółka, ale da się korzystać.

Wraz z uruchomieniem przybytku wysłano do niego księży w zastępie aż 4 (może 5, nie pamiętam, dawno temu, a ja młody wtedy byłem, w każdym razie nie więcej), którzy to zaczęli zbierać składki na budowę kościoła.
Od tego czasu wszyscy się zmienili poza jednym "proboszczem". Zastęp posługujących "Bogu" nadal jest niewielki.

A teraz do sedna. Od piętnastu lat klecha zbiera na nowy kościół. Od piętnastu lat ludzie modlą się w piwnicy...
Zaś plebania dla 5 osób ma wielkość porządnego hotelu z wszelkimi wygodami. Dwa piętra, można zauważyć klimatyzatory... ogólnie rzecz ujmując full wypas cztery gwiazdki jak nie więcej... "Proboszcz" zaś ma jeszcze czelność krzyczeć z ambony, że wierni za mało dają na budowę kościoła...

"Proboszcz" powinien już być dawno przeniesiony do nowej parafii, ale jednak jest i dalej kontynuuje "budowę".

Dla porównania w innej części miasta podjęto decyzję o wybudowaniu kościoła. I co? Kościół po niecałych dwóch latach był już przeznaczony do użytku przez wiernych.

Firma z 2000-letnim stażem

O tym, jak niektórzy żerują na ludzkiej niewiedzy.

Niedaleko mojego miejsca zamieszkania jest Galeria handlowa, w której znajduje się supermarket.
Jak to w takich sklepach bywa, zawsze jest stoisko z produktami typu "dzień i zdechnie", czyli popularne przeceny na towar o kończącym się terminie przydatności do spożycia.

Jednakże tutaj takowe specjały mają swój kod, który pracownicy przy kasach muszą wklepać ręcznie. Kod leży sobie przy kasie, ale zazwyczaj klient tego nie wiem, sprzedawca - jak to człowiek - nie sprawdza przecież terminu ważności każdego jogurcika i... pik. Zamiast wklepywać kod, kasuje po normalnej cenie. Dopiero kiedy się mu zawczasu zwróci uwagę na fakt, że produkt jest z przeceny, to wklepie kod.

Niestety klienci zazwyczaj nie wiedzą o potrzebie ręcznego wklepywania jakichś cyferek, a sprzedawcy nie wiedzą, że ten produkt jest z przeceny, bo stoisko widać tylko z pierwszej kasy, a ta zazwyczaj jest zamknięta.

Radzę zatem zawsze sprawdzać rachunki.

Bomi