Należę do Fundacji dr Clown (to fundacja stosująca terapię śmiechową u dzieci).Zazwyczaj jestem elfką, owiewam dzieci tajemnicą istot innych niż ludzie, opowiadam sagi i robię inne czynności, które podbudowują mój dobry humor. Zdarza się, niestety, ze muszę zastąpić kogoś w rolach drugoplanowych (osoby, które robią zwierzaki z balonów, trochę żartują, wtrącają się tym pierwszoplanowym, itp).
Właśnie jeden maluch (na oko 4, może 5 latek), pacjent szpitala, zażyczył sobie kwiatka. Kwiatek charakteryzuje się tym, że przy robieniu jemu płatków któryś może pęknąć (i nic sie nie stanie efektowi końcowemu).
I mały mówi mi tak:
- Ale Tobie, Elfia pani (kocham tą ksywkę) nie uda się kwiatka wyczarować.
- Mi się nie uda? No to zobacz!
Jedzie podstawka, łodyga, robię płatki i... pyk. Jeden płatek strzelił. Ja sobie (przygryzając sie w język, bo mi coś innego ślina niosła)
- O kur....czaczku ty jeden.
Ale ok, wiążę dalej. Kwiatek gotowy. Mały ogląda i wypala:
- O kulwa
Przyznam, że mnie zatkało. :)