Historia ma już jakieś 4 lata z górką. Jestem ostatnim żyjącym świadkiem tego wydarzenia, więc mam nadzieję że po tamtej stronie nikt nie będzie miał mi za złe. Niektóre elementy już się lekko zatarły w pamięci (np ilość pieniędzy, czy powód), ale sens pozostaje ten sam.

Dziadkowi się zmarło. Na pogrzeb zjechała się bliższa i dalsza rodzina. Czekamy na początek ceremonii w kostnicy. Babcia przy trumnie, ja jako wydelegowany wnuk płci męskiej lekko z tyłu pełniący funkcję 'osobistego asystenta'. Żałobnicy przewijają się składając Babci kondolencje i przy okazji tarmosząc Dziadka za rękę. Gdy większość już się przewinęła, przybyła Ciocia (określenie na wyrost, siostra męża siostry od Babci).

Ciocia (mam nadzieję) chcąc pocieszyć Babcię w tej trudnej chwili wypaliła:

- Wiesz, teraz to dostaniesz XXX zł więcej renty, tylko oni (ZUSy czy coś tam innego) sami tego nie dadzą.

I zaczął się wykład z tego gdzie i jak załatwić ten dodatek. Czy Babcia skorzystała z rady to nie wiem... Mnie było w sumie bardziej do śmiechu.

Pogrzeb

Moja Mama w wieku już słusznym zrobiła prawo jazdy, kupiła auto i z zapałem godnym obrony Wizny w '39 zaczęła jeździć prawie codziennie. Kilka dni temu będąc na jednej ze swoich przejażdżek spowodowała "stłuczkę" (ciężko to nazwać nawet stłuczką, bo na maminym zderzaku nie było śladu, a na zderzaku poszkodowanego były tylko brud z maminego zderzaka i kilka miejsc z odpadniętym drobinami lakieru) - na małym wzniesieniu przy ruszaniu auto się osunęło (droga nieodśnieżona) i stuknęło lekko stojące za nią.

Z auta natychmiast wyskoczył zaczerwieniony jegomość zaczynając urowować na czym świat stoi, okraszając swoją wymowę dynamiczną gestykulacją. Mama moja z natury jest osobą raczej mało konfliktową, więc natychmiast zgodziła się kiedy jegomość zażądał wezwania policji, chociaż gdyby pan posługiwał się bardziej poetyckim językiem to moja Mama zapłaciłaby za "szkodę" od ręki. Po pewnym czasie (w którym dalej trwało urwowanie) przyjechał Policjant, Rodzicielka moja dostała mandat, bo wina jej ewidentna. Kiedy już miała się zbierać okazało się również, że Pan Furiat miał nieważny dowód rejestracyjny (w sumie również stał na pasach i ewidentnie za blisko auta Mamy w momencie stłuczki, ale to już szczegół), jak się dalej to potoczyło nie wiem, bo Mama odjechała w stronę "zachodniętego" już słońca.

Na koniec nieco refleksyjnie - Bardzo trzeba być ynteligentym żeby chcieć wezwania policji, gdy ma się nieważne papiery?

Nasze polskie drogi

Byłem ze dwa lata temu na jednej z największych rekonstrukcji w południowej części Naszej Rzeczypospolitej. Wszechobecne błoto, zacinający deszcz, kuchnie polowe serwujące głównie grochówkę, masy ludzi w mundurach i bez - prawie jak warunki przyfrontowe.

Jedna z rekonstrukcji była o starciu amerykańskich spadochroniarzy z Niemcami w Normandii. Teren "bitwy" otoczony taśmą, kilkakrotnie wspomniane przez konferansjera ze stanowiska widokowego żeby nie podchodzić bo zakładane są ładunki wybuchowe. Wszystko ładnie pięknie (piszę z punktu widzenia fana[tyka] militariów ;)), zaczyna się wymiana ognia, ładunki mają zaraz być odpalone (mają symulować ostrzał moździerzowy). Rekonstruktorzy przywarli do ziemi i dalej się ostrzeliwują. Nagle zza taśmy dosłownie wybiega jakaś kobieta i zaczyna robić zdjęcia. Konferansjer dosłownie ryczy żeby uciekała bo jak nie "pierd...". Kobieta miała to gdzieś porobiła sobie zdjęcia i dopiero po mniej więcej pół minucie spokojnym kroczkiem wróciła na miejsce.

Nie wiem jakim debilem trzeba być żeby dosłownie na kilka sekund przed odpaleniem ładunków które nieźle przydzwoniły po uszach widowni i obsypały co niektórych ziemią (przy odległości około 15m), wchodzić w "strefę rażenia".

Rekonstrukcja

Historia opowiedziana przez Dziadka.

Druga połowa lat 30 ubiegłego wieku. Odpust w jednym z sanktuariów maryjnych. Jak to na odpustach bywa, jest i rozpust (jak mawia moja Mama). Sporo straganów z rzeczami przyziemnymi jak i dewocjonaliami. Jedno z nich prowadził przyjezdny który zachwalał swoje medaliki jako, najprawdziwsze srebrne otrzymane od ojców Paulinów z Jasnej Góry, z nakazem rozprowadzenia ich "na większą chwałę Bożą" (czy coś w tym stylu). Aby potwierdzić, że srebrne, rzeczony handlarz polewał aluminiową łyżeczkę odrobiną kwasu z jednej fiolki i faktycznie łyżeczka była nadżerana. Potem polewał z drugiej fiolki swoje medaliki, które nie ulegały uszkodzeniu - publika kiwała z uznaniem głowami. Jako że dziadek (wtedy około 7 letni chłopak) z pradziadkiem byli dość dociekliwymi ludźmi, zapytali się czemu polewa z innej fiolki, a nie tej samej. No i wtedy rozpętało się piekło. Ze wszystkich stron ruszyła szarża bohaterskich krzyżowców w postaci starszych kobiet z okrzykami bojowymi typu "Niewierni!", "Bluźniercy!". Pomimo przewagi liczebnej nieprzyjaciela, Saraceni w postaci Dziadka i Pradziadka wyrwali się z okrążenia, bez większych strat. Przechodząc dwie godziny później przez pole niedawnej walki już nie zauważyli stoiska przyjezdnego handlarza. "Podobno" medaliki nie były srebrne - ktoś to szybko zauważył i handlarz został pogoniony staropolskim zwyczajem.

odpust

Pewnego niezbyt słonecznego dnia lata siedziałem w domu, gdy przyszła z pracy moja Mama (godzina 16 - ważne) i podała mi awizo, o klasycznej formie "Listonosz nie zastał Pana blablabla o godzinie 17". Taaak jakimś cudem listonosz zna przyszłość, faktycznie o 17 nie było mnie w domu, bo leciałem na pocztę po list...

poczta