natasza

Krew mnie zalewa jak czytam takie historie. Mam psa no i kurczę nie wiem jak uciekł... Piekielni właściciele i w dodatku skrajnie nieodpowiedzialni. Moją córeczkę (miała wtedy 4 lata) pogryzł pies - przez to straciła zewnętrzna część ucha. Właściciel pieska oczywiście nie wiedział, jak to możliwe, że zwiał z posesji i nawet mi powiedział, że mam się cieszyć, że córka przeżyła ten atak. Może ten facet z historii miał jeszcze przeprosić?

@proporczyk: Nie rozumiem czego dotyczy ten komentarz

@funmilayo: ja kiedyś chciałam w firmie zoorganizować taką paczkę dla potrzebującej rodziny ale po przejrzeniu opisów rodzin zrezygnowałam. Jeśli ktoś jest dorosły i jak to ładnie nazywają "nieporadny życiowo" to dawanie mu wszystkiego na tacy tylko sprawę pogarsza. Albo te rodziny wychowujące 30-letnie "dzieci" (oczywiście pełnosprawne) lub "nie mam pracy, ale mam dziesięcioro dzieci". Żal mi tylko rodzin, które dotknęło nieszczęście - wypadek losowy, który całe życie przewrócił do góry nogami lub choroby.

@malgo: Moi dawni sąsiedzi właśnie do mojego bloku zostali przesiedleni, bo wcześniej mieli za małe mieszkanie.

@krolJulian: Synowie jak najbardziej pełnosprawni. Zapomniałam dodać, że jeden siedział w więzieniu za handel narkotykami.

a ja może z innej strony: kiedyś mój maluch (chory na białaczkę) bardzo źle się czuł, prawie nie miałam z nim kontaktu i miał problemy z oddychaniem.Wezwałam pogotowie. Przyjechał konował ze Szpitala Wojewódzkiego, popatrzył, zbadał i powiedział, że uwaga: DZIECKO CHORE NA BIAŁACZKĘ MA PRAWO BYŁ SŁABE. Zawiozłam go sama (zostawiając w domu malutkie dziecko bez opieki na 20 minut, powód do wstydu). Lekarz ze szpitala powiedział, że mały prawdopodobnie nie dożyłby kolejnego dnia.

Każdy ma prawo wyraźić swoje zdanie czy uważać coś za prawdziwe bądź nie. Wcześniej aranżowane małżeństwa w Polsce to dla mnie było też coś niemożliwego, ale teraz zmieniłam zdanie. Polską jaką pamiętam w tamtych czasach była dość konserwatywna a stereotypy z kapelusza się nie biorą ;-)

@Niematakiegonumeru: Ja nie wybrałabym zawodu pod kątem zarobków. Mam to szczęście, że pasja stała się moją pracą. @sla@bonsai: : Dokładnie, ja nienawidzę do dzisiaj fortepianu a moi rodzice uznawali, że to fanaberie dzieciaka, który nie wie czego chce. Jeśli dziecko coś kocha robić, można mu pomóc realizować pasje, ale nigdy zmuszać. Moja siostra pracowała jako księgowa, zarabiała dobre pieniądze na tamte czasy, ale była bardzo nieszczęśliwa, nienawidziła tej pracy.

@Sharp_one: Alez ja się nie puszczałam i nie zaliczyłam wpadki. Studia skończyłam a kierunek wybrałam pod kątem zainteresowań. Moja praca na początku nie była dochodowa, ale budowanie firmy od podstaw to było coś wspaniałego. I nie żałuję niczego, bo z popełnionych błędów można wyciągnać wnioski. Z XIX wiekiem to oczywiście pomyłka, już poprawiłam. Chodziło mi oczywiście o nasz kraj i kraje podobne kulturowo. Moim zdaniem dane o poziomie szczęśliwości małżeństw aranżowanych i procent rozwodów to kiepski miernik. W większości państw, w których jest to "na porządku dziennym" nie uznaje sie rozwodów a kobieta ma, kolokwialnie mówiąc, mało do powiedzenia.

@Zmora: ach taka pomyłka, zaraz poprawię :D

@Xenopus: Staram się spędzać z dziećmi tyle czasu, ile potrzebują a wbrew pozorom mam o wiele więcej "wolności" niż miałam przy dwójce dzieci. Moje najstarsze dziecko ma 16 lat i mimo wielu obowiązków chętnie zajmuje się młodszym rodzeństwem:)

@Kamisha: Pytałam, w historii jest napisane, że córa wygadała się z ich "wielkiej tajemnicy"

@Grav: Oliwia była na umowie na czaas określony

@z_lasu: W pełni sie zgadzam. Wychowanie dzieci to najcięższa praca jaką wykonuje kobieta w swoim życiu. Moja mama musiała odejść z pracy po wychowawczym, żeby się mną zająć. Gdyby miała dziś liczyć na państwo (a zdrowie ma bardzo słabe) dostała by ok. 900 zł wcześniejszej emerytury. Jeśli zapewni się pracującym kobietom bezpieczeństwo finansowe to będą chętniej rodzić dzieci i chętniej pracować.

Mam piątkę dzieci (szóste jest w drodze). Mój mężczyzna pracuje, ja w firmie spędzam kilka dni w miesiącu. Zabezpeczyliśmy się na wypadek utraty źródeł zarobku. Stać nas na edukację, na rzeczy codziennego użytku, ale też przyjemności dla dzieciaków. Moi dawni sąsiedzi mieli jedno dziecko, nie przelewało się, ale sobie radzili. Później oddali córkę do domu dziecka. Dla mnie szok niesamowity, ale jak widać można. Ilość dzieci nie jest żadnych wyznacznikiem patologii. Zarówno rodziny wielodzietne jak i z ilością dzieci "społecznie akceptowalną" (2+2) mogą stać się rodzinami dysfunkcyjnymi. Jeśli ludzie podejmują decyzje o dziecku/kolejnych dzieciach odpowiedzialnie i liczą się z konsekwencjami takich decyzji to nie ma żadnej patologii

@8400111: Ja się bardzo rozmnażam i nigdy od nikogo żadnych pieniędzy nie chciałam :-)

Lat temu kilka mój potomek postanowił przyjść na świat akurat w dzień takiego wielkiego sportowego wydarzenia... I choć sportowcy byli daleko (nie dotarli do tego odcinka przez kolejne 30 minut) to dzielny policjant nie pozwolił mojemu mężowi przejechać na drugą stronę ulicy. Dobrze, że karetce pozwolił przejechać.

@8eska88: Już nie raz usłyszały wiele przykrych rzeczy (nawet od nauczycieli w szkole), ale to chyba materiał na kolejną histrię.

@hitman57: Mój partner jest bardzo wyczulony na punkcie zachowania dzieci w miejscach publicznyvh i od samego początku uczyliśmy ich, że w domu można szaleć, ale wśród ludzi trzeba się zachowywać tak, żeby nikomu nie przeszkadzać. Na zakupy z nami idą w parach :D

@Bydle: To ja odpowiem prosto, jak dla debila: nie oczekiwałam prania, sprzatania, mycia okien, wynoszenia śmieci i prasowania

@bonsai: ja się chyba też sama zwolnię, co to za pracownika z piątkką dzieci i to w ciąży ;-D

@wwj1: Gdyby miała dwa pokoje przy czwórce dzieci na pewno nie mogłabym adoptować kolejnego dziecka (tym bardziej nastolatka).

@Fergi: Więcej dzieci to więcej problemów, ale zawsze powtarzam, ze cokolwiek by się stało mamy siebie.

@Doczu: Ja uwiebiam święta i rodzinne spotkania, kiedy możemy usiąść przy wielkim stole :).

@bonsai: Kiedy zaszłam w ciąże, bałam się mówić o tym komukolwiek. U mnie skończy się na szóstce dzieci :)