Dwa tygodnie temu przeprowadziliśmy się z mężem, z domku jednorodzinnego do przytulnej kawalerki w bloku. Sąsiadów znamy tyle co z widzenia i "dzień dobry" na korytarzu.

Klatka schodowa ma dość dziwny układ. Na dole nie ma domofonów, drzwi są ciągle otwarte. Na piętrze mamy osiem mieszkań. Jako, że oficjalnie każdy ma swoje bodajże 5m2 korytarza na własność, to niektórzy z lokatorów mieszkających na końcach danego piętra odgrodzili sobie wspólną część. Ogólnie rzecz biorąc - wchodzimy na klatkę schodową, na piętrze idziemy do końca korytarza gdzie znajdują się drzwi, wchodzimy do "wspólnej części", którą dzielimy z sąsiadem a dopiero później otwieramy drzwi do swojego mieszkania.

Wczoraj przyjechali do nas na chwilę znajomi, co ważne z dużym psem. Postaliśmy przez chwilę na "wspólnym korytarzu" rozmawiając. W pewnym momencie wydawało mi się, że ktoś stoi przed drzwiami ale nie będę chodzić i sprawdzać, bo może ktoś po prostu wrócił do domu.

Nie minęła godzina, a słyszymy dzwonek. Mąż wyszedł sprawdzić kogo to znowu do nas "przywiało", wrócił śmiejąc się jak nigdy. Okazało się, że przyszła sąsiadka, która mieszka piętro niżej pod sąsiadem z drzwi naprzeciwko. Skarżyła się, że pies wyje pół dnia, biega i hałasuje. Ona to zgłasza na Straż Miejską aby wyciągnęli z tego konsekwencje. Pani mieszkająca piętro niżej nie dała sobie nic wytłumaczyć. Ona widzi, że tu jacyś młodzi mieszkają i pewnie na imprezy chodzą, a psa zostawiają samego.

No i teraz mam dylemat. Iść i jej powiedzieć, że nad nią - mieszkanie naprzeciwko nas - mieszka mężczyzna 45+, który pracuje jako kierowca i jest tylko w weekendy w domu czy czekać na rozwój sytuacji.

Żeby sytuacja była jaśniejsza to naszym sąsiadem jest brat znajomego, niedawno kupił mieszkanie i teraz je remontuje, więc tak właściwie to jeszcze w nim nie mieszka.

w-wa

1# http://piekielni.pl/68655
2# http://piekielni.pl/69036

Historii ze szwagrem w roli głównej ciąg dalszy.

Przyszedł na nas czas, chociaż mogliśmy mieszkać na poprzednio wynajmowanym mieszkaniu, to wyprowadziliśmy się wcześniej. Szwagier zadeklarował, że mieszkał będzie tak długo jak tylko zgodzi się właściciel - do kwietnia.

Ale tutaj nie ma żadnej piekielności, prawda?

Wyprowadziliśmy się w sobotę, w niedzielę dowiedzieliśmy się od teściów, że szwagier... W następną sobotę również się wyprowadza. Nie, nie zadzwonił do nas, nie napisał smsa, nie powiedział zupełnie nic. Ale jaki jest powód wyprowadzki? Ano taki, że on nie będzie płacił 700zł za wynajem. Bo go nie stać. Bo on musi oszczędzać. Bo on zbiera na życie i "na coś swojego". Już pomijam fakt, że zarabia dużo więcej niż ja i mąż razem wzięci. Jego sprawa.

No ale dokąd się wyprowadza w takim razie?
Do swojej dziewczyny. Tak, tej co mieszkała z nami 2 miesiące i się wyprowadziła. Do tej, która ma 18 lat i mieszka z matką.

W końcu, gdy się do niego dodzwoniliśmy i wyjaśniliśmy mu śmieszność całej sytuacji, w którą się pakuje, usłyszeliśmy tylko, że on za rachunki to się z nami kiedyś rozliczy, pieniądze, które jest nam dłużny kiedyś odda, a tak w ogóle to pewnie go oszukiwaliśmy na rachunkach (cały czas miał możliwość wglądu w koszty utrzymania domu) i jeśli już nam odda zaległe pieniądze to mniej niż powinien.

My kluczy jeszcze nie oddaliśmy, bo wynajem do dziesiątego opłacony, a zostało jeszcze kilka rzeczy do przewiezienia.

Dzisiaj po nie jedziemy. Zobaczymy jak szwagier poradzi sobie przez tydzień bez kuchenki, lodówki, pralki i ogrzewania (w tym ciepłej wody), bo wszystkie te rzeczy były kupione za nasze pieniądze, a że mieszkaliśmy razem to korzystaliśmy z nich wspólnie.

w-wa

Ostatnimi czasy teściowie zmieniali miejsce zamieszkania. Teściowa zażądała od mojego męża aby zwolnił się z pracy i pomógł przy przenoszeniu mebli. Mąż odmówił, teściowa rozpętała piekło.

I tak przypomniała mi się historia z czasów gdy jeszcze mieszkaliśmy "wszyscy razem".

Miałam możliwość zamawiania próbek przeróżnych kosmetyków z czego korzystałam. W pewnym momencie przesyłki przestały przychodzić. Mimo potwierdzeń ze strony nadawców. No cóż, może na poczcie komuś wpadły w oko moje paczuszki i sobie je przygarnął, cholera wie, nikogo za rękę nie złapałam a paczki poleconymi nie były.

Co stało się po kilku miesiącach?
Winna sama się do mnie zgłosiła! Z pretensjami! Tak moi drodzy, teściowa wyciągała ze skrzynki moje przesyłki i sobie je przywłaszczała. A skąd pretensje? Bo przestały przychodzić, po tym jak się od teściów wyprowadziliśmy.

W-wa

Od roku wynajmujemy dom, mieszkaliśmy do tej pory w 3 osoby - ja, mąż i szwagier. Szwagier jest w moim wieku, trochę ciężko było się dogadać co do sprzątania, bo "dziewczyna i koledzy nie będą czekać", ale w końcu ustaliliśmy kto i kiedy co robi.

2 tygodnie temu wprowadziła się do nas dziewczyna szwagra, oczywiście zaraz po fakcie omówiliśmy z nią wszelkie zasady panujące u nas w domu, również te dotyczące sprzątania. Jednym zdaniem mówiąc: to co macie u siebie w pokoju nas nie obchodzi, w części wspólnej ma być czysto, co tydzień zmiana w sprzątaniu.

Zaznaczę, że mając na myśli "sprzątanie" nie chodzi nam o zmywanie po kimś naczyń, a umycie kabiny prysznicowej (mamy bardzo twardą wodę), toalety, przetarcie półek w łazience, zlewu w kuchni, blatów, pozamiatanie i umycie podłóg, w sumie to jakieś 20 minut wspólnej "pracy". Powierzchnia na, której "odbywa się całe zamieszanie" ma maksymalnie 14m2. Staramy się zachowywać porządek, aby na własne życzenie nie przedłużać sobie weekendowego sprzątania.

Przyszedł weekend, idziemy do pokoju "młodych", przypominamy o sprzątaniu i wybywamy do znajomych.

Wracamy popołudniu. Podłoga brudna, zlew brudny, w sumie to nic nie ruszone. Zwracamy uwagę po raz pierwszy. Doczekaliśmy się umycia kabiny płynem do naczyń, po zwróceniu uwagi, że woda jest twarda i trzeba popsikać odkamieniaczem - "moja mama tak robi i jest dobrze". Zrobiliśmy sobie nadzieję, że skoro już zaczęli coś robić to może będą kontynuować. Nie stało się tak. Zwracamy uwagę po raz drugi. Słychać, że coś dzieje się w kuchni, oho, blaty czyste. Została jeszcze łazienka, podłogi i zlew w kuchni. Czekamy do wieczora. Czekamy całą niedzielę aż "coś się ruszy". Zwracamy uwagę i słyszymy, że już jest posprzątane i jakimś cudem tego nie widzimy, i mamy się od nich odpimpkować.

Jakimś cudem nie było posprzątane.
Jakimś cudem od wczorajszego wieczora nie mają dostępu do internetu.
Jakimś cudem my mamy.

Warszawa

Piekielni budowlańcy to chyba standard. Przychodzą, robią syf, robota zrobiona na "odwal się". Aktualnie w moim ogródku trwa akcja podłączania do kanalizacji miejskiej więc od kilku dni podziwiam przemęczonych życiem panów 35+.
Niestety po pierwszym dniu prac pojawił się mały problem - panowie palili papierosy w ogródku, ale ustawili się idealnie pod oknem z kuchni i w całym domu śmierdziało dymem. Prosiłam, błagałam, próbowałam tłumaczyć - nic to nie dało.

Dzień mamy dziś piękny, słoneczko świeci, w kuchni znowu śmierdzi papierosami, panowie wesoło rozmawiają z "fajeczkami" w rękach.

Wiadro wody pomogło, przestali. Ciekawe na jak długo.

Ogródek

Na popularnym portalu ogłoszeniowym dodałam informację, że szukam pracy jako opiekunka do dziecka. Właśnie wróciłam do domu z pierwszego spotkania i nadal trzymam szczękę.

Dzisiaj po południu dzwoni telefon, pani potrzebuje opiekunki na wieczór, bo wychodzi na spotkanie, a syn sam w domu nie zostanie. Jasne, żaden problem, gdzie i o której - przybędę. Niestety moim błędem było, że nie zapytałam o wiek syna ale napisałam jasno w ogłoszeniu, że przedział wiekowy 6-12, bo tylko z takimi dziećmi mam doświadczenie.

Przyjeżdżam na miejsce, spory dom, zresztą bardzo ładny. Drzwi otwiera mi mężczyzna na oko trochę starszy ode mnie, przedstawia się. Po chwili zaszczyt mi było poznać panią, z którą wcześniej rozmawiałam.

Usiedliśmy, wypiliśmy herbatę, pani mówi, że za chwilę będzie wychodzić. Wszystko fajnie i pięknie tylko pada pytanie z mojej strony - a kiedy poznam synka?
Pani jak niby nigdy nic odpowiada:
- No przecież otworzył ci drzwi!

Serdecznie przeprosiłam i wytłumaczyłam pani, że synuś jak na 6-12 latka dość wyrośnięty jest, chyba będę musiała zrezygnować i wyszłam z opadem szczęki.

Tychy

Po długich poszukiwaniach pracy wreszcie dostałam odpowiedź na CV. Zostałam zaproszona na rozmowę, która mniej-więcej wyglądała tak:

[r]ekruter: W LM napisała pani, że dobrze zna branżę e-papierosów, proszę mi powiedzieć coś na ten temat.
[j]a: Tak, od kilku lat jestem z nimi "związana" więc wiem naprawdę sporo na ten temat.
[r]: Więc proszę przedstawić mi propozycję zestawu startowego.
Produkuję się, kombinuję, podaję różne możliwości pytając [r] czego oczekuje, ile wcześniej palił zwykłych papierosów, jaki smak by go interesował.
[r]: Muszę powiedzieć, że jestem miło zaskoczony, na pewno się z panią skontaktujemy w tygodniu

Pełna nadziei wróciłam do domu.
Pan się nie odezwał.

Dwa tygodnie później pojechałam do centrum dokupić liquid (płyn do napełniania), podchodzę do stoiska, w którym miałam pracować. Okazuje się, że zatrudnili nową dziewczynę.
Jak pewnie się domyślacie ani trochę nie znała produktu, nie orientowała się nawet o jaką markę mi chodzi i co mam ma myśli mówiąc "moc" (ilość mg nikotyny/ml).

Mam nadzieję, że pan rekruter podjął dobrą decyzję...

uslugi

Order piekielności dla pana, który zostawił małego jamiczka w aucie.

Około 14 wybrałam się na zakupy do Tesco. Temperatura w słońcu przekraczająca 35 stopni. Na parkingu wiele samochodów, ale w oczy rzucił mi się jeden, z piszczącym jamnikiem w środku. Okna pozamykane, żar leje się z nieba.
Spisałam numer rejestracyjny i biegiem do "informacji", że pies się zaraz ugotuje. Po chwili zjawia się pan właściciel mówiąc, że on tylko dokończy zakupy i jedzie dalej, a psu nic nie będzie. Dopiero po groźbie wezwania policji, straży miejskiej, TOZ'u, CIA i "strażników teksasu" pan doszedł do wniosku, że nie warto narażać się na koszty i poszedł po psa zostawiając go tym razem przywiązanego przed marketem - w cieniu.

Rozumiem, że pies może poczekać, ale osobiście wolę wziąć smycz i niech poczeka przywiązany przed wejściem niż w aucie nagrzanym do 40 stopni.

Jelenia Góra / Tesco

Pracuję w Realu na kasie.
Upały na dworze ponad 30 stopni.
Nad kasami ledwo działa klimatyzacja.
Możemy mieć maksymalnie 0,5l swojej wody na kasie.

Rozumiem, że pracuję za 5,50 netto za godzinę, ale w takich warunkach?

JG Real

Od około roku zajmuję się piercingiem, kłuję ludzi u siebie w domu, nie mam żadnych certyfikatów, bo w Polsce nawet nie ma takiego zawodu jak "piercer", wszystko jest sterylne i tak jak powinno być.

Zadzwoniła dzisiaj do mnie pewna Pani, która zapytała czy może przyjechać na zmianę kolczyków w uszach jej córeczki, oczywiście zgodziłam się, godzinę później była już u mnie. Okazało się, że to ta sama dziewczynka, której przekłuwałam uszy około 3 miesięcy temu, z czym wiąże dość bolesna dla niej historia:

Pół roku temu miałam okazję ją gościć u siebie po raz pierwszy. Dziewczynka miała łzy w oczkach, jej mama była spanikowana, uszy w fatalnym stanie. Okazało się, że koleżanka matki zaczęła na własną rękę przebijać ludziom różne części ciała - oczywiście nie mając o tym żadnego pojęcia. Kupiła pistolet do robienia kolczyków - co jest najgorszym co może spotkać nasze ciało, ponieważ rozrywa, a nie przebija tkankę. Mama dziewczynki stwierdziła, że pójdzie do koleżanki przebić uszy swojej córce. Skończyło się to ogromnym zakażeniem, opuchlizna prawie pochłonęła kolczyki, a przy okazji dziewczynka cierpiała i to nie mało. Genialna koleżanka, stwierdziła, że kolczyki można zmienić na inne już po 2 tygodniach!, gdy minimalny czas zalecany przez piercerów to przynajmniej 1,5 miesiąca!

Po prawie 2,5 miesięcznej kuracji, żeby doprowadzić płatki do poprzedniego stanu i aby były gotowe do ponownego przebicia, zjawiły się znowu u mnie, uszy przebite poprawnie, sterylne kolczyki założone, dziecko szczęśliwe.
Kolejny raz był właśnie dzisiaj, na zmianę biżuterii.
Matka dziewczynki powiedziała mi, że z koleżanką kontaktu już nie ma.

Najbardziej szkoda mi tej dziewczynki, to naprawdę słodkie, uśmiechnięte dziecko, które musiało przejść przez leczenie i niesamowity ból.

Piekielnej koleżance pogratulować intelektu.

Jelenia Góra