Blankawooo

Nazywajcie mnie jak chcecie, mogę być nawet rasistką. Nie byłam nią dopóki nie zaczęłam pracować z ludźmi o innym kolorze skóry, innej kulturze. Brak kwalifikacji, wiedzy czy umiejętności nigdy nie przeszkadza większości w dopominaniu się większych przywilejów czy wypłaty. Oburzenie na każdą

A ja w tym roku przeżyłam mój któryś z kolei szok, tzw.kulturowy. Syn koleżanki przystępując do pierwszej komunii musiał jedynie opłacić wynajem alby. Żadnych prezentów, żadnego strojenia kościoła, żadnego przepychu i miliona kwiatów, nic. Ksiądz i panie katechetki, nawiasem mówiąc ubrane w zwykłe jeansy i swetry, uśmiechnięci od ucha do ucha, w kościele z jednym bukietem na ołtarzu, wzięli udział w tym ważnym wydarzeniu dzieci ot tak, po prostu, przejęci tą podniosłą dla dzieci i rodziców chwilą. Tyle, że nie w Polsce;)

@bazienka Ja też wieki temu pracując w pewnej restauracji, mimo wszystko nie pozwalałam traktować się jak "sługusa" i kilka razy przywróciłam towarzystwo "do pionu". Ale trzeba rozróżnić te sytuacje- złośliwe czynności a nieumyślne spowodowanie szkód. Abstrahując od wszystkiego- w opowieści alexandrie97 mamy do czynienia ze zwykłym nieszczęśliwym wypadkiem, panie kelnerki zachowały się po prostu bez szacunku.

Pomijam brak klasy i dobrego wychowania u pań kasjerek, ale nigdy nie spotkałam się z czymś takim, że klient sam ogarnia sytuację po takim zdarzeniu. Nie wiem, może miałam dużo szczęścia , mojemu dziecku też się zdarzyło, przeprosiłam ze 3 razy, chciałam posprzątać, zabroniono mi i jeszcze zapewniono, że nic takiego się nie stało,wszystko zostało szybko posprzątane i dziecko dostało drugi sok za darmo. Ze spokojem i zrozumieniem, bez nerwów.

@Malibu Moje pytanie w pewnym sensie było retoryczne, oczywiście, że chodzi o pieniądze. Przeraża mnie skala idiotyzmu i niegodziwości polskich rządzących, przeraża mnie, że wiele osób nie rozumie, co to inflacja, że wiele osób ślepo wierzy w dobro wynikające z postępowania PiS itd. Straszne czasy nastały.

Mieszkam w Szwajcarii, i nie mówię tego, aby się pochwalić, ale żeby przedstawić obraz sytuacji. Ta sama choroba, ta sama pandemia. Dzieci do lat 16stu chodzą normalnie do szkoły, starsze zdalnie. Dzieci do lat 12stu nie muszą nosić maseczek. Moje dziecko nie odczuwa pandemii, ma basen, chodzi na tańce, lodowisko, a place zabaw są zawsze pełne. Jak to możliwe, że w jednym państwie tak to wszystko funkcjonuje a w innym ogólna panika i zastraszenie?? Biedne te polskie dzieci, biedni ludzie.

Też mieszkam w tym kraju, też czasem spotykają mnie podobne sytuacje, zwłaszcza jeśli chodzi o wyobrażenia na temat mojego "bogactwa" . Większość liczy wypłatę, nie biorąc pod uwagę kosztów życia. Ale pomimo 13 lat pobytu tutaj nie zdarzyło mi się jednak spotkać tak "upierdliwych" rodaków. Zazwyczaj dzielą się na dwie grupy : Ci unikający kontaktu, i Ci, którzy na język polski reagują z unormowanym entuzjazmem, wymienią kilka zdań, pozdrowią i pójdą dalej.

@Polaa Takie pieprzenie za przeproszeniem. Ja też byłam bita a moje dziecko nigdy nie dostało klapsa, nie wie, co to strach przed dłonią mamy. Wychowanie jedno, ale swój rozum to drugie. Wiem jak się czuje człowiek, który musi przepraszać za coś, co nie mieści się w głowie, co boli i jest niesprawiedliwe. Okropne, odbierające siły uczucie.

Dziewczyno trzymaj się i nie martw, bo widzę, że rozsądnie mówisz :) Zaufaj instynktowi a krzywdy mu nie zrobisz. Niestety w Polsce wciąż przegrzewa się dzieci, karmi sztucznymi tworami na odporność, ładuje się w nie antybiotyki praktycznie przy każdej chorobie. I nasz narodowy sport - doradzanie. Chcesz, czy nie chcesz- swoje usłyszeć musisz ;) , ale! Odsiewamy, wpuszczamy- wypuszczamy, lub odchodzimy z uśmiechem numer 5 na twarzy :) (taka rada ode mnie;))

Oj, chyba nie ma na świecie trudniejszej relacji niż matka - córka. Niestety coś mi na ten temat wiadomo. Kobieto, wiem, że może zabrzmi to mega przykro, ale twoja mama to osoba toksyczna. Dla Ciebie i podejrzewam, że dla reszty otoczenia też. Pora w końcu trochę ogarnąć temat, trochę mniej się zwierzać, trochę więcej zostawiać dla siebie. Być pewniejszym siebie, swoich decyzji i absolutnie ignorować gadanie mamusi. Wpuszczać jednym uchem, drugim wypuszczać. I mieć w nosie te wyrzuty sumienia , które latami rodzicielka w tobie hodowała.

A czy nie ma czasem pieluch dla psów? Ja serio pytam, wiem, że są chore psy, niewychodzące. Wtedy chyba stosuje się właśnie taką pomoc. Poza tym pies wyczuwa wszystkie emocje właścicieli, a "wasz" dodatkowo ma mnóstwo stresów i kłopotów, porozmawiajcie z behawiorystką. Jest jeszcze szansa, żeby choć trochę naprawić zarówno jego jak i waszą sytuację.

Kobieto- odpuść. Odpuść sobie, im, siostrom, dzieciom siostry...... Całego świata nie zbawisz, ludzie lubią żyć, tak jak żyją. Dopóki nie krzywdzą swoim postępowaniem innym, niech żyją jak chcą. Mieszkasz oddzielnie, masz swoje życie, na tym się skup. Szkoda twojej energii i czasu.

Jeśli jesteś naprawdę dobrą przyjaciółką, pomóż jej oddać psa albo znaleźć mu nowy dom.