Pan awanturował się, że jego żona jest ciężko chora i niepełnosprawna i wchodzi bez kolejki.

W Centrum Onkologii.

Edit dla nierozumiejących:
O ewentualnym przyjęciu poza kolejnością decyduje lekarz lub rejestracja na podstawie dokumentów, ale jak już ktoś trafia do COI na chemioterapię, to znaczy że jest w ciężkim stanie, a orzeczenia o niepełnosprawności sądząc po wózkach inwalidzkich, kulach, aparatach z tlenem, brakach rąk i nóg itp., to miała pewnie z połowa. Przyjęcia poza kolejnością są więc naprawdę wyjątkowe.

Facet żebrał.

Czysty, zdrowo wyglądający mężczyzna.

Dosłownie pod kartką "szukamy pracownika" na sklepie.

Jak dla mnie to szczyt bezczelności.

Kurier Poczty Polskiej.

I na tym mógłbym zakończyć historię bo większość się domyśla co się teraz dzieje ;)

Rozmowa telefoniczna:

- Dzień dobry, kurier.
- Dzień dobry, słucham?
- Mam dla pana paczki. Zostawię je na ochronie.
- Przecież jest ktoś w domu!
- Ja się pana nie pytam o zgodę, tylko informuję.

Paczki łącznie nie ważyły nawet pół kilograma. W zasadzie same koperty, tylko grube.

Pocztex poczta_polska

W tramwaju były wolne tylko dwa miejsca, jedno za drugim, oba oznaczone krzyżykiem. To usiadłem na tym bardziej z tyłu - nikt nie stał, to czemu nie, a z tobołkami jechałem. Zresztą historia moich kontuzji i wypadków (w tym jeden na kręgosłup) byłyby w sumie wystarczającym powodem. Ale co tam. Przystanek później wsiadła kobieta z bukietem kwiatów. Olbrzymim. I słuchawkami w uszach. I usiadła przede mną, częściowo "zastawiając" mnie bukietem.

Kilka kolejnych przystanków wsiadł pan starszy. Laska, trzęsące się ręce, te sprawy. Kobieta ani myśli wstawać, to mówię grzecznie.

- Przepraszam
...
- Przepraszam!

Co było robić, to był jeden z tych przystanków, za którymi nie ma świateł. Na nich tramwaj rusza od razu. Nie ma czasu na zabawy, od wejścia ostatniej osoby do odjazdu tyle czasu, co dzwonek, sekunda pauzy, druga na zamknięcie drzwi, odjazd. Trzeba było ustąpić TERAZ, zanim tramwaj ruszy i się dziadek wywróci, to ustąpiłem. Pamiętacie kwiaty, którymi mnie "zastawiła"? No właśnie. Nie reagowała na przepraszam, więc kwiaty nadal były na mojej drodze. A ja niewąski. I z tobołami. Więc ledwo wstałem z siedzenia i odszedłem dwa kroki, usłyszałem pełne pretensji:

- Ale kwiaty!

Co było robić, odpowiedziałem w podobnym tonie:

- Ale staruszek!

I na tym się skończyło. Bo widzicie, najwyraźniej wg niektórych najwyraźniej bukiet kwiatów bardziej uprawnia do siedzeń z krzyżykiem, niż sędziwy wiek...

komunikacja_miejska

Urząd Celny zatrzymał paczkę idącą do mnie z USA. Ich prawo. Dostałem list z wezwaniem do przedstawienia faktury lub innego dokumentu zakupu. W tej samej kopercie wysłali mi fakturę, którą sklep dołączył do paczki. Fakturę, która w polu "uwagi" zawierała od razu tłumaczenie na polski nazw towarów.

I tylko nie wiem, czy durniem był człowiek z cła, który mi to wysłał, czy ludzie, którzy układali przepisy, na podstawie których działał.

Urząd Celny

Przed chwilą dzwoniła do mnie pani Joanna Kubiak, z firmy Media Systems, w imieniu T-Mobile. A przynajmniej tak się przedstawiła.

Nie mam umowy z T-Mobile. Nigdy nie miałem. Numer nigdy nie przechodził przez procedurę MNP, i jest już dość stary. Nie przywitała mnie po nazwisku.

Próbowałem dowiedzieć się, skąd mają mój numer. Niestety pani Kubiak uparcie próbowała odwracać kota ogonem, i zamiast udzielić mi jasnej odpowiedzi wykręcała się typu "mam w systemie", "to musiał pan ...", oraz próbowała wyciągnąć informację, czy telefon jest na kartę, czy na abonament. A gdy uparcie prosiłem by mi powiedziała, na podstawie jakiej niby zgody w ogóle do mnie dzwoni - po prostu się rozłączyła.

Jeśli źle spisałem nazwisko czy nazwę firmy z nagrania, oczywiście chętnie poprawię. Tak, mam tą rozmowę nagraną. I tak się tylko zastanawiam, czy nie przejść się z tym nagraniem do GIODO.

media_systems call_center t-mobile

Dostałem pismo, że jestem winien kilka tysięcy złotych. Firma typowo windykacyjna, ale nie z tych znanych. Myślę, dumam, sprawdzam, kombinuję, ale nie wiem. No nie wiem. No to poszedłem do zaprzyjaźnionego prawnika, i wysłał w moim imieniu odpowiedź sprowadzającą się do:

"Prosimy dostarczyć kopię dokumentów, żebyśmy mogli się ustosunkować."

Windykator odpowiedział, owszem. Odpowiedział w stylu "Dokumentów nie pokażemy, trzeba płacić". Jasne, już pędzę. Po naszym piśmie, że jeśli dług był, to go spłacę, ale niech przedstawią jakąkolwiek dokumentację, że był, cisza. Na miesiąc.

Takie coś powtórzyło się jeszcze trzy razy. Za czwartym razem wyjawili, że działają na zlecenie banku. Jednego z bardziej znanych banków "internetowych", w którym faktycznie miałem kiedyś konto. I przedstawili dokument - umowę ramową. Czyli taką, dzięki której mogłem "wyklikać" kredyt. Ale zero konkretów na temat kiedy niby to faktycznie zrobiłem. Na prośbę o uzupełnienie odpisali w stylu "płacić albo sąd".

Z żalem odpisaliśmy, że jeśli sąd jest jedynym sposobem, bym poznał za co niby mam płacić, to trudno, muszę się zgodzić. I poszli. Niestety bank zgłosił się do e-sądu. Czemu niestety? Bo e-sąd przybił ich żądanie na podstawie samej tylko umowy ramowej.

Oczywiście to, że e-sąd coś zadecyduje, jeszcze nic wielkiego nie znaczy, i poszedł sprzeciw. W takiej sytuacji sprawę musi rozpatrzeć zwykły sąd.

I co zrobił sędzia? To samo, co ja od początku! Poprosił o uzupełnienie brakujących dokumentów, tak żeby było wiadomo, za co konkretnie mam niby płacić! W odpowiedzi na to bank pozew wycofał, więc sąd sprawę umorzył.

Jaki trzeba mieć bałagan w papierach i dokumentacji, by ścigać po sądach klienta, a nie wiedzieć za co? Jeszcze ja to ja, w sumie mnie to nic nie kosztowało, a sąd koszty sądowe zasądził na naszą korzyść (równe tyle, ile bank chciał dla swoich prawników), więc i kumpel-prawnik nie pracował za orzeszki. Ale w tym czasie sądy mogły zająć się jakąś prawdziwą sprawą, a nie czas tracić.

Czyżby bank polował na zapominalskich, którzy widząc urzędowy język albo papiery z sądu od razu wyskoczą z kasy? A może naprawdę byłem im coś winien, ot skleroza, ale oni z własnej głupoty pozbawili się pieniędzy? Nie wiem i już się nie dowiem.

bank

Polski Bus jaki jest każdy widzi. Grunt, że bilety są numerowane, w każdym autobusie jest lista numerów biletów, i nigdy nie ma ich więcej, niż siedzeń. Natomiast same siedzenia są nienumerowane, kto gdzie usiądzie, tam siedzi.

Podróż między dwoma dużymi miastami. Wyjazd opóźnił się o prawie pół godziny, bo kilkanaście osób nie mogło znaleźć sobie siedzeń. Czyżby awaria systemu? Za dużo biletów? Otóż nie!

Kilkanaście osób było "sprytnych" i na grzeczne pytania "czy miejsce obok pana jest wolne?" odpowiadało "Nie, zajęte". Ot, umyślili sobie, że wygodniej się będzie jechało, jak nikt obcy się nie dosiądzie. Sztuczka się nie udała, bo kierowca nie mógł ruszyć ze stojącymi pasażerami, a i pasażerowie, którzy w końcu zapłacili za przejazd na siedząco, nie zamierzali stać. Ale co się obsługa namęczyła, to ich. A co spóźnienia załapaliśmy, to nasze - pasażerów.

Czemu ci ostatni pasażerowie pytali zamiast usiąść po prostu? Bo buce siadały na siedzeniach od korytarza, i nie dało się "po prostu" usiąść na siedzeniach od okna.

bus

Mam znajomego lekarza. Wczoraj po raz kolejny dostałem jego prywatny numer komórki. Nowy. I tak mniej więcej co kwartał.

Niestety jego numery w niewyjaśniony sposób regularnie wyciekają do jego "kolejkowych staruszek" i jak facet numeru nie zmieni ma przepykane, dzwonią na okrągło. I musi zmieniać. Nie pomaga żadne zastrzeganie ani unikanie dzwonienia do pacjentów.

Kupiłem buty. Z linii dla aktywnych, przeznaczone do całodniowych wycieczek.

Po 140 dniach (aż policzyłem z paragonem) dziura w podeszwie.

Reklamacja odrzucona. Powód: buty zbyt intensywnie noszone.

wojas.pl