Brzeginka ♀

@Schwanz: o szlag! Przejrzałeś mnie! Jestem szpetnym okularnikiem i jedynie z zawiści rozpowiadam wszystkim wokół, że kobieta to coś więcej niż duże cycki i błyszczące zęby!

@Cut_a_phone: Nie wiem z czego wywnioskowałeś, że lubię żenujące kawały o mężczyznach, ale muszę wyprowadzić Cię z błędu, są dla mnie równie irytujące. Chciałabym jednak zauważyć, że jest to zupełnie inny kaliber, bo jakoś nie spotkałam się jeszcze z żartami „mężczyznę trzeba bić, bo mu się kamienie na nerkach zalęgną”

@Ursueal: oczywiście nie znam motywacji i mój „kaprys” może być nieco na wyrost, moja wina, zwracam honor i przepraszam. Chociaż wydawało mi się, że przeszliśmy do ogólnych rozważań i za tę nieszczęsną fanaberię uznałam wszystko co jest po prostu nieopłacalne dla ogółu. Państwo ma ograniczoną ilość funduszy, rozumiem powszechne prawo do wykształcenia, jednak w dalszym ciągu jestem zdania, że jeżeli mamy do wyboru sfinansowanie osoby, która wiąże ze studiami przyszłość i osoby, która idzie na studia, bo „powody” to bez wachania sfinansowałabym tę pierwszą, ponieważ mogę oczekiwać zwrotu inwestycji. Finansowanie studiów bez widoków na przyszłość, moim zdaniem, można przeprowadzać dopiero gdy gospodarka jest ustabilizowana i rok w rok dziura budżetowa nie pochłania kolejnych milionów. Co do pytań, pragnę jedynie zaznaczyć, że jestem idealistką, ale zdaję sobie sprawę, że życie nie jest takie proste i prawdopodobnie to nie ma prawa działać. Oraz jest to moja prywatna opinia i nie planuję nikogo zapędzać do kamieniołomów. 1. Oczywiście najprościej by było gdyby studia były płatne z własnej kieszeni, ale w przypadku publicznej edukacji takie coś powinno być szacowane indywidualnie np. pasjonat kardiochirurgii powinien nieistannie się szkolić i zgłębiać nowe technik i operować, operować, operować, a przeciętniak bez ambicji - rzetelnie wypełniać obowiązki. 2. Studia nie kończą się przymusem pracy, oddaj pieniądze, które wydaliśmy na Ciebie i idź pracować chociażby jako hodowca dżdżownic. Idąc na opłacane przez społeczeństwo studia, składasz mu deklaracje, że będzie to dla niego opłacalne. 3. Mówi się trudno, jest to ryzyko inwestycji. Jeżeli nie podołało się studiom, trzeba znaleść inny sposób, żeby być przydatnym społeczeństwu. Grunt to nie traktować tego jako „nic się nie stało, te studia i tak mi się należały jak psu buda!” (Żeby nie było, to nie jest żaden przytyk) O filmoznawcach się nie wypowiem, bo się nie znam i jeszcze nie mam opinii.

@Zunrin: Też prawda, ale pomału chyba zaczynamy już wchodzić w gdybologię stosowaną i zupełnie odbiegliśmy od myśli przewodniej - korzystanie z państwowego finansowania, dla własnych zachcianek jest niewłaściwe względem społeczeństwa.

@Ursueal: Powiedziałam jedynie że jest to potencjalnie możliwe i wyedukowania tego człowieka z perspektywy społeczeństwa jesteś bardziej opłacalne od edukowania kogoś kto jasno oznajmia, że na tych studiach znalazł się przypadkiem i w sumie to chce zostać zupełnie kimś innym

@Ursueal: Obawiam się, że nie jesteśmy w stanie dojść do porozumienia, ponieważ albo nie chcesz albo nie umiesz zrozumieć mojego punktu widzenia. Albo po prostu plotę bzdury będące logicznymi tylko dla mnie. Już się tak zdarzało... Nie wiem czy dobrze Cię zrozumiałam, ale Twoim zdaniem jeżeli mam taki kaprys, to mogę sobie studiować co popadnie ciągnąc pieniądze ze wspólnego budżetu non stop, tak? Jeżeli tylko jednocześnie pracuję i odprowadzam jakieś tam podatki, to nikt nie powinien się czepiać, bo przecież się dokładam. Dobrze rozumiem? Moim zdaniem, państwo powinno działać jak firma, a inwestycje powinny mieć sens. Dlatego finansowanie studiów lekarskich dla pasjonatów jest logiczne, natomiast finansowanie kierunku ochrony środowiska dla matoła, który poszedł tam tylko dlatego, że „trzeba mieć papierek” jest irracjonalne. (To tylko hipotetyczny przykład, żeby nie było). Oczywiście państwo tak nie działa i nikogo nie zmusi do pracy w zawodzie, ani nie powinno zamykać w kamieniołomach za nieskończone studia. Jednak moim zdaniem wykorzystywanie publicznych pieniędzy dla własnych kaprysów jest naganne i jeżeli nie wiąże się z daną dziedziną przyszłości, to powinno się to finansować z własnej kieszeni. Przykładowo chciałabym znać się na winach, ale zupełnie nie wiąże z tym przyszłości, więc zamiast skorzystać z publicznego dofinansowania sukcesywnie odkładam oszczędności, żeby zaocznie pójść na winiarskie studia w Krakowie. Może jestem frajerką, ale uważam że to właśnie jest odpowiedzialność społeczna - nie żerowanie na społeczeństwie dla własnych zachcianek.

@Ursueal: Niestety muszę Cię rozczarować, ale finalnie się dostałam. Wytłumacz mi proszę, gdzie popełniłam błąd, w końcu człowiek uczy się całe życie, a faktycznie szacowanie prawdopodobieństwa nie jest moją mocną stroną. Wydaje mi się jednak, że tutaj jest dość prosta sytuacja: Osoba 1, idzie na studia i nie planuje pracować w zawodzie -> pieniądze zmarnowane, mogły zostać wykorzystane w inny sposób Osoba 2, idzie na studia i potencjalnie kończy studia i pracuje w zawodzie -> potencjalny zysk w postaci potencjalnego specjalisty

@AnitaBlake: nie rozumiem zarzutu. Wydaje mi się, że moje ogólne podejście jest dość racjonalne. Faktycznie z tą żądzą mordu, przesadziłam, ale wydawało mi się to dość sensowną hiperbolą ilustrującą rozczarowanie i rozżalenie roztrwanianiem publicznych pieniędzy na fanaberie pojedynczych jednostek. @Ursueal: Painkiler ma rację, jeżeli jest osoba, która w ogóle nie planuje wiązać przyszłości z wybranym kierunkiem i osoba, która potencjalnie może ukończyć studia i zostać specjalistą, to nawet gdyby szansa na ten scenariusz była nie wiadomo jak mała, to i tak jest większa niż 0, które jest pewne przy tej pierwszej.

@Ursueal: Nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi w pierwszej połowie komentarza. Wydaje mi się, że też nie do końca zrozumiałaś o co mi chodzi. Nigdzie nie twierdzę, że uczelnie są utrzymywane przez swoich absolwentów, natomiast jestem zdania, że jeżeli korzystasz z dofinansowania w dowolnej materii, to ofiarodawca może się spodziewać, że coś z tego będzie mieć, w tym przypadku - społeczeństwo ma prawo oczekiwać lekarza, który korzystając z odebranego wykształcenia przysłuży się populacji lecząc choroby. Nikt nie narzuca ścieżki życiowej, jednak jeżeli idziesz na konkretne studia, to jako społeczeństwo możemy oczekiwać, że finansujemy je, bo to jest coś z czym wiążesz przyszłość i coś w czym nam przysłużysz. Jeżeli nie wiążesz ze studiami kariery, to po co w ogóle na nie idziesz? Zainteresowania możesz realizować na własną rękę bez wykorzystywania kolektywu.

@Ursueal: Wydaje mi się, że powinniśmy traktować społeczeństwo jako jeden organizm. Z odprowadzanych podatków opłacane jest wiele rzeczy między innymi drogi, po których jeździsz, chodniki, którymi chodzisz czy opieka medyczna, z której masz możliwość skorzystać. Nie sądzę, żeby Wasze podatki w całości pokrywały te wszystkie koszty plus jeszcze studia medyczne. Oczywiście możliwe też, że się mylę, jednak uważam, że nie powinno się wyciągać pieniędzy ze wspólnej kasy jedynie dla zaspokojenia własnych ambicji...

@Crannberry: ale to by było logiczne! Oczywiście jeżeli to była uczelnia publiczna i studia finansowane przez społeczeństwo. Jest to pogwałcenie umowy społecznej - my sfinansujemy naukę, a ty przyniesiesz nam korzyść korzystając ze zdobytego wykształcenia. Jeżeli kończę studia i nie planuję wiązać z nimi przyszłości to powinnam zwolnić społeczeństwo z jego części umowy, skoro nie wypełniam swojej.

Faktycznie masz prawo się rekrutować gdzie chcesz i masz prawo nie wiązać z danym kierunkiem przyszłości, jednak kolega miał trochę racji. Przynamniej w tej pierwszej części. Zabrałaś miejsce komuś kto być może po skończonej edukacji zwróciłby państwu koszt edukacji pracując w zawodzie. To troszkę nie fair w stosunku do społeczeństwa, które finansowało te wszystkie lata nauki. Chyba, że robiłaś je prywatnie, za własne pieniądze, to wtedy nie moralizuję. Chociaż samej mi się zdarzyło być właśnie taką osobą pod kreską i informacja, że osoba nad kreską, która „ukradła” mi miejsce nie planuje pracować w zawodzie o którym sama od zawsze marzyłam wywołała by szczerą żądze mordu. No ale prawo dżungli, była lepsza...

@ZbieramMinusy: To nie do końca tak było. Faktycznie część utworów skomponował po utracie słuchu, ale wcześniej słyszał. Wiedział jaką wysokość miały poszczególne dźwięki i na podstawie tego mógł komponować. To zupełnie coś innego niż kazanie głuchemu dopiero zacząć się uczyć i grać.

@Armagedon: Nie jestem pewna jak to działa, ale z tego co mówiła cioteczka, to robiąc specjalizację ileś miesięcy przed egzaminem nie można pracować. Z kliniką nie ma problemu, bo zaraz po napisaniu i zdaniu/nie zdaniu przyjmą z otwartymi ramionami, ale kto komu wypowiadał to nie mam pojęcia. A co do odbicia sobie w prywacie, pewnie sobie odbiją, tylko problemem jest najbliższe parę miesięcy, kiedy wraz z dziećmi będą musieli się utrzymać z jednej pensji. Zwłaszcza, że wujaszek zarabia zdecydowanie słabiej. Kilka tysięcy więcej byłoby zdecydowanie pomocne...

@Lobo86: Jak mówiłam, kompletnie się na zwolnieniach i tym wszystkim nie znam. Tak czy siak, wujostwo się żaliło, że gdyby ta działalność była zawieszona, to wyszło by więcej. Nie wiem, może chodziło o to, że skoro na działaności nic nie było to zaniżała średnią? Naprawdę się nie znam i nie chcę wprowadzać w błąd. Ale i tak główna piekielność polega na tym, że cioteczka specjalnie dopytywała co zrobić z tym zwolnieniem i działalnością, a po złożeniu wszystkiego zgodnie z instrukcją (bo tak miało być najkorzystniej!) dowiaduje się, że została wprowadzona w błąd, a w konsekwencji jest w plecy kilka tysięcy.

@Lobo86: Może coś pokręciłam przy opisywaniu, bo jak mówiłam historia jest z drugiej ręki, a ja się na tym kompletnie nie znam, ale nie naliczono im żadnych odsetek ani kar, bo teoretycznie wszystko jeszcze mieściło się w terminie. Problem polegał na tym, że wypłacane świadczenie mogło być wyliczone albo z umowy o pracę albo z działalności. Gdyby działalność została zawieszona, to policzyli by z umowy, a tak to kicha. Różnica między jednym wyliczeniem a drugim wynosiła właśnie to siedem tysięcy i dlatego napisałam, że są w plecy.

@Lobo86: nie umieściłam tego w historii, ale cioteczka miała opłaconą składkę przez pracodawcę również za ten miesiąc wypowiedzenia. Logiczne się więc wydawało, że nie ma sensu po raz drugi jej płacić z racji działalności gospodarczej. ZUS nie zakwestionował faktu wypłaty zasiłku, tylko ten zasiłek wyliczył na podstawie działaności gospodarczej (która była jeszcze nieopłacona), a nie umowy o pracę (z której była odprowadzona składka). Może się nie znam, ale na moje oko to cioteczka zawiniła jedynie łatwowiernością w słowa pracownicy ZUSu.

@PaniMasztalska: Może to chlubny wyjątek? ;-) Jak mówiłam bazuję jedynie na wiedzy akademickiej, a wiadomo jak to jest. Teoria sobie, a praktyka sobie, więc nie będę się upierać.

Zmodyfikowano 2 razy Ostatnia modyfikacja: 9 stycznia 2020 o 10:14

@tatapsychopata: No właśnie problem w tym, że będzie. Co prawda nie mogę podeprzeć się doświadczeniem, ale wyniki badań są dość jednoznaczne. Osamotnione niemowlęta gorzej się rozwijają psychicznie i emocjonalnie, a co za tym idzie czasem również fizycznie.

Niezwykle sadystyczna matka, nie dość że uniemożliwia wykształcenie prawidłowej więzi z dzieckiem i lekceważy jego potrzeby to jeszcze obarcza konsekwencjami tych braków drugie dziecko. Nie zdziwiłabym się, gdyby córka znienawidziła rodzeństwo niedające jej spać. I może przemawia przeze mnie brak doświadczenia, ale zostawianie MIESIĘCZNEGO niemowlaka samego, bo nie daje spać, jest kuriozalne. Nawet przy założeniu, że instynkt rodzicielski nie istnieje, a depresja poporodowa kwitnie to przecież ze zwykłej ludzkiej przyzwoitości wypadało by się nim zainteresować! I myślę tu głównie o ojcu, który przecież na takie gwałtowne zmiany hormonalne nie jest i nie był narażony.

@myscha: to prawda, firma może zmienić regulamin i jeżeli zmiany nam nie odpowiadają to możemy bez konsekwencji ją wypowiedzieć. Chodziło mi ty jednak o coś innego. Jedyną zmianą regulaminu w tym przypadku było skrócenie terminu trwania umowy, czyli de facto wypowiedzenie jej z określonym terminem. Jeżeli się nie zgodzisz to i tak w tym samym terminie zostanie ona rozwiązana, rozumiesz? Nieważne czy się zgadzam czy nie tak i tak umowa zostanie skrócona tak jak chce Orange.

@kazmirz: oczywiście masz rację i nie przekładam „panowania” nad życzliwość czy uprzejmość, jednak uważam, że relacje sporo tracą przy pominięciu etapu „pan/pani” i bezpośrednim przejściu na „ty” bez zgody drugiej osoby.

@thebill: Tłumaczę, że ciężko wycenić to ILE. Pod uwagę trzeba wziąć kompetencje, poziom ekonomiczny danego obszaru i kilka innych czynników. Jak już powiedziałam wcześniej, skoro STUDENT bez żadnych kwalifikacji za korepetycje bierze prawie tyle co WYKWALIFIKOWANY etatowy nauczyciel, oznacza to, że nauczyciel zarabia za mało. I ilość godzin nie ma tu nic do rzeczy, bo kwota GODZINOWA jest za niska.

Zgodzę się z Autorką, mnie też irytuje to ciągle „tykanie” przez obcych ludzi. Bardzo boleję nad tym faktem, bo formy „pan” i „pani” nadają relacjom pewnej... elegancji i wyrafinowania, których deficyt jest w społeczeństwie coraz większy.

@thebill: to jest coś co ciężko wyceni i zależy od wielu zmiennych. Wydaje mi się, że jeżeli student korkami jest wstanie wyciągnąć prawie pięć dych za godzinę, to uważam że nauczyciel powinien dostawać jednak troszkę więcej. Ciężko spekulować ILE dokładnie powinni zarabiać, jednak wraz z kwalifikacjami ta kwota powinna wzrastać. Oczywiście przy założeniu, że nauczyciel faktycznie jest w dobry w tym co robi. Zawód ten jest dość specyficzny o tyle, że nauczyciele są odpowiedzialni za kształtowanie młodych umysłów, a co za tym idzie prawie całego przyszłego społeczeństwa. Dlatego też powinni być właściwie opłacani.