Jadę autobusem miejskim. Są godziny szczytu, jedziemy wolno. Gapię się przez okno i w pewnym momencie zauważam faceta, który leży koło śmietnika, próbuje się podnieść ale nie daje rady. Akurat zapaliło się zielone światło i odjechaliśmy trochę szybciej, ja się zastanawiam co zrobić. Nie zatrzymam autobusu przecież, a do następnego przystanku dość daleko. Mogłabym zadzwonić po karetkę, ale w sumie nie wiem, czy facet potrzebuje pomocy.

Wymóżdżyłam, że zadzwonię na straż miejską i poproszę, aby tam posłali patrol. Od tego chyba są, nie? Dzwonię, najpierw wisiałam kilka minut na sekretarce, rozłączyło mnie. Za drugim razem odbiera facet.

- Dzień dobry, nazywam się Gytha Ogg, w okolicach Biedronki na Konopnickiej leży facet i nie wstaje, a ja jestem w autobusie, (bla bla znacie sytuację), czy może mógłby jakiś patrol sprawdzić, czy ten pan nie potrzebuje pomocy?
- Dzień dobry, ale to może się przewrócił i zaraz wstał?
- No nie wiem, jak mówiłam, jestem w jadącym autobusie, nie mogłam podejść, ale raczej wyglądał jakby nie mógł się podnieść. Czy mógłby tam podjechać patrol?
- No ale jak ktoś leży, to trzeba podejść i sprawdzić co z nim...
- Jak mówiłam jestem w jadącym autobusie, nie mam możliwości podejść, czy mógłby tam podjechać patrol, proszę?
- Ale może to nic takiego...
- Mi wyglądało jednak jakby coś poważnego się działo, ale nie wiem, może pijany, możecie pojechać?
- Ale to pani jest pewna, że coś się stało?
- Nie, nie jestem pewna, dlatego nie dzwonię po karetkę, tylko do was, da radę to sprawdzić, jest jakiś wóz na mieście?
- No ja nie wiem...
- J**ał was pies. Sama się wrócę, a potem naskarżę na waszą opieszałość. Nazwisko pańskie proszę.
- Przyjąłem, patrol jest w drodze.

Sprawdziłam u znajomego policjanta (głupia jestem, bo mogłam od razu do niego zadzwonić, ale wyleciało mi z głowy) straż miejska pojechała i zgarnęła gostka, nawalony był. I ok, ale mógł mieć zawał albo wylew.
Po kiego diabła my utrzymujemy jeszcze tę straż miejską?

Basen. Pływam w jednym w torze z jakimś facetem. Gość co mnie mijał, to zawadził o mnie ręką. Najpierw nogę szurnął, potem cycek posmyrał. Nieprzyjemne to było, no ale normalne, że się ludzie zawadzają pływając, niewiele się widzi wówczas. Widocznie facet długie łapy ma. Przesunęłam się bliżej krawędzi toru.

Mijam go znowu, a gość nie tyle mnie dotknął, co po prostu złapał za pośladek i ścisnął. Zmroziło mnie, bo nie wiem, co się w takiej sytuacji robi, no nie będę człowieka bić, nikt tego nie widział pod wodą przecież, ale gość wyraźnie mnie zmacał. Wyszłam z basenu, poszłam do ratownika i mówię mu, że tu jakiś zboczeniec pływa. A pan ratownik na to, że mam w takim razie się przenieść na inny tor...

Także wiecie, jeśli zbok pojawia się w jakimkolwiek miejscu, to to miejsce należy od tej pory do niego, to ty masz się wynieść, nie on.

Byłam dziś na zebraniu wspólnoty mieszkaniowej i straciłam resztkę wiary w ludzkość.

Pomysł nr 1 - do naszego bloku należy kawałek ziemi, posiejmy tam trawę i postawmy ławkę. Trawę, bo miło i ładnie, ławkę, bo blok bez windy, mieszkają starsze osoby, jak wracają z zakupami to potrzebują sobie odpocząć przed wdrapaniem się na swoje piętro. W głosowaniu wielkie NIE. Bo na trawie i ławce będą się bawić dzieci. Pytam co w tym złego? "No wszystko pani, dzieciarnia się zlezie, będą tu przesiadywać". No dobrze, od tego jest trawa i ławki, aby na nich siedzieć, w czym problem? "NIE".

Odzywa się starszy pan: "A bo pani spod ósemki to wózek dziecięcy stawia na klatce". Klatka duża, dwa wózki by weszły i jeszcze bym szafę przeniosła, w czym problem? "Bo wózek do domu trzeba brać". No ale w czym panu przeszkadza? Dla młodej matki wtachać wózek na 2 piętro z dzieciakiem na ręku jest trudno, a panu to w niczym nie szkodzi, o co kaman? "Bo jej kto zniszczy". Na to dziewczyna nie wytrzymała i spytała pana, czy to groźba. Odpowiedział, że nie wie, czy mu się laska nie zawinie tak, że jej kółka w tym wózku poprzetrąca.

Ludzie, co się z wami porobiło? Na złość drugiemu zrobić, to wasza cała przyjemność?

adult

Czytając historie o szukaniu pracy, przypomniałam sobie swoją własną sprzed jakichś dwóch lat.
Byłam już dość zdesperowana i nie szukałam już wymarzonej pracy, chciałam tylko robić coś, co ma sens.

Znalazłam ofertę stażu - "marketing, kształtowanie i budowanie wizerunku nowo powstałej firmy. Pod opieką doświadczonego marketingowca."

Poszłam na rozmowę. Facet mnie o zbyt wiele nie pytał, rozpływał się raczej nad tym jaki sukces wielki odniesie jego firma. W końcu przyszło do opisania moich obowiązków. Otóż miało to być pisanie na forach internetowych, w komentarzach pod artykułami itp. zachęt do skorzystania z usług tejże firmy. Płaca w okolicach 500zł. Pytam o to, kto miałby być moim "nauczycielem", kim jest rzeczony doświadczony marketingowiec. Facet patrzy na mnie jak na UFO i mówi, że "no tu mamy innych stażystów, doświadczonych bardziej, oni cię wprowadzą". Hm. Stażystów, czyli raczej nie doświadczonych marketingowców. Pytam, czego się w takim razie nauczę w tej pracy, bo pisać to ja umiem bardzo dobrze, ale nie wiem, czy akurat spełnia to standardy "sztuki marketingu".
Facet już z lekkim obrzydzeniem na mnie patrzy i mówi:

- Jak to, czego się nauczysz? To ty nie umiesz takich rzeczy robić?
- No nie umiem, dlatego chciałam iść na staż, od tego są staże, aby się uczyć.
- No żartujesz chyba - odparł facet - ja cię zatrudniam żebyś pracowała, a nie żeby cię uczyć!
- Nikogo pan nie zatrudnia, tylko proponuje staż, więc chcę wiedzieć, czego się na tym stażu nauczę. Będę pracować u pana za marne wynagrodzenie ORAZ za doświadczenie zdobyte u specjalistów. A pan chce, żebym pracowała za 500zł i nic więcej z tego nie miała.

Po tym facet mi podziękował za rozmowę i byłoby na tyle, gdybym następnego poranka nie dostała od niego smsa, że z takim nastawieniem skończę w Biedronce na kasie.

Nie dość, że wyzyskiwacz, to jeszcze bez krzty szacunku dla ludzi pracy.

Tym razem serio nie wiem, kto był piekielny, ale chyba to ja głupio postąpiłam.

Stoję w kolejce w markecie, za mną pani z chłopcem z zespołem downa. Pani przeszła za linię kas, chłopiec stoi z bochenkiem chleba na taśmie. Bardzo się niecierpliwił i kiedy został skasowany klient przede mną, przełożył ten swój chlebek przed moje zakupy. Uśmiechnęłam się tylko i powiedziałam, że "ooo, panu się chyba spieszy, to proszę wejść przede mnie".
Pani opiekunka zrugała mnie, że ja może byłam miła, ale mało kto będzie i ona chciała nauczyć chłopca, jak robić zakupy, a ja to zmarnowałam.

I wiecie co? Miała racje. Ten chłopiec nie był na równi pełnosprawny jak ja, ale miał prawo być traktowany jak każdy inny klient. A ja chyba trochę zepsułam tę lekcję.

Nie kupię już nigdy nic w Black Red White.
Zamówiłam zestaw wypoczynkowy. Pani podczas sprzedaży dwoiła się i troiła, cudowała jakby mi tu najniższe raty załatwić, uśmiechała się i piała niemal na mój widok. Po podpisaniu umowy obiecała, że zestaw będzie w ciągu czterech tygodni, no góra sześciu. Trochę długo, ale spoko. Po upływie sześciu tygodni idę do salonu zapytać, co z moim zamówieniem. Pani w informacji spojrzała na mniej znad monitora, wklepała moje nazwisko i powiedziała "jeszcze nie ma". No że nie ma to ja wiem. Pytam, kiedy będzie. Ona nie wie. I patrzy sobie dalej w monitor, ignorując mnie kompletnie. Hm, nawiązuję kontakt ponownie.

- Jakie zadośćuczynienie państwo proponują za spóźnienie, bo dziś zaczyna się siódmy tydzień jak czekam, a miało być sześć.
Babka patrzy na mnie i mówi:
- Ja? żadne.

No kurde, tak, właśnie chcę od niej zadośćuczynienie, żeby dzieciom swoim od ust odjęła i mi dała. Tłumaczę, że chcę od sklepu, nie od niej. No to ona woła kierownika. Takiego pokazu impertynencji i bezczelności dawno nie widziałam. Facet nie dość, że powiedział, że nie wie, kiedy mój zestaw będzie i nie uzgodnił ze mną żadnego terminu, kiedy będzie to wiedział, ale jeszcze stwierdził, że on "za słuchanie moich sarkastycznych komentarzy premii nie dostaje" i że "mogę go pozwać jak sobie życzę, ale nic na tym nie ugram". Czyli - nie tylko kompletna olewka ale jeszcze chamstwo.

Pracowałam w obsłudze klienta. Gdyby ci ludzie powiedzieli "przepraszamy za spóźnienie, niestety nie wiemy, kiedy będzie dostarczony pani zestaw, ale jutro się tego dowiemy i do pani oddzwonimy", dałabym spokój. Idealną sytuacją byłoby gdyby zaproponowali coś na przeprosiny - drobiazg - pachnącą świeczkę, szklany wazonik... to firmy nic nie kosztuje. A tak mają bardzo, bardzo upierdliwego klienta na głowie, który złożył skargę, a do salonu ma 15 minut piechotą i będzie zatruwał im życie aż nie dostanie swojego zadośćuczynienia.

Wysiadam dziś z autobusu komunikacji miejskiej. Przede mną kilka osób, też wysiadają, drzwi się otwierają a przed nimi, na przystanku, stoi facet z białą laską. Wysiadająca babeczka wpadła na niego i wytrąciła mu laskę z ręki. Spoko, nic się nie stało, na pewno nie chciała. Szkoda tylko, że zamiast podać niewidomemu laskę, kopnęła ją i pobiegła w swoją stronę.

Wpienił mnie dziś klient w Biedrze.

Wpadłam po zakupy jakoś po godzinie 20, więc niedługo przed zamknięciem. Otwarte były dwie kasy, kolejki do nich znośne - cztery, może pięć osób. Stałam jako druga w kolejce, kiedy jakiś facet podchodzi do mojej kasy i zaczyna biadolenie i wyklinanie. Jakaż tu wielka kolejka, czy nikt tu kur*a nie pracuje, on bidny tyle musi czekać, niech ktoś w końcu siądzie na tej pir*olonej trzeciej kasie itp., wypowiadane głośno, męczeńskim tonem.

No trząchnęło mną, bo wyobrażam sobie, że praca w markecie nie jest lekka, koniec zmiany, a jeszcze taki głąb robi awanturę. Zatem odwracam się i mówię:
- Panie, chodź pan tu. Stań pan na moim miejscu, na stanę na pańskim, pan będziesz szybciej obsłużony, a ja nie będę musiała pana słuchać.
- Ale pani, ile to można czekać, co to za pracownicy są... - biadoli dalej, ale przesuwa się w moją stronę.
- Panie - przerywam - albo pan zostajesz na swoim miejscu, albo się pan zamieniasz ale zamykasz japę. Tertium non datur, proszę pana.
Pan się cofnął i jedyne co wyrzekł to "się kur*a mądrala znalazła"...

Spędziłam dziś kilka godzin na izbie przyjęć. Pal sześć co mi było, ważne jest zachowanie pani z rejestracji.

Godzina ok. 21, do szpitala wchodzi starsza pani z mężem. Mężowi najwyraźniej coś jest, pani lekko przestraszona, trochę zmęczona. Przez szybę wydziera się do niej rejestratorka:

- Co jest?! - starsza pani tłumaczy. Rejestratorka prosi o nr telefonu do domu. Pani zaczyna dyktować. Pomyliła się w pewnym momencie, więc zaczyna od początku. Na koniec pyta, czy pani zapisała. Na co rejestratorka wrzeszczy:
- A co ja jakaś niedorozwinięta jestem?! Mówi pani to ja piszę co pani mówi! - ok, żona pacjenta lekko stropiona oddaliła się w stronę gabinetu lekarskiego.

Chwilę później, dzwoni telefon. Rejestratorka odbiera i po chwili drze się w słuchawkę:

- Jaka karetka, co pan?! Do lekarza niech dzwoni, nie do mnie! A weź spadaj!

Przysięgam, mówię jak było, sama nie dowierzałam dotychczas w historie o piekielnych rejestratorkach. Po pierwsze - czy to babsko musiało się tak drzeć na przestraszoną kobietę, która właśnie przywiozła męża do szpitala? Po drugie - czy nie mogła dzwoniącemu człowiekowi podać numeru 112, zamiast kazać mu "spadać"?
Napomknę tylko, że jest to szpital, w którym jakiś rok temu odesłano motocyklistę z wypadku do innego szpitala, w skutek czego zmarł.

Jestem w szponach zgubnego nałogu jakim jest palenie papierosów. Wychodzę więc co jakiś czas, przed budynek w którym pracuję, na dymka.

Dzisiaj paląc usłyszałam niemiłosierne dziecięce wycie. Podążam za dźwiękiem, widzę zasmarkaną, zapłakaną dziewczynkę która woła mamę. Na moje oko dziecko się zgubiło, bo jakoś tak się bezradnie rozgląda. Podchodzę, robię rekonesans, fakt, mamy nie ma a przed chwilą jeszcze była. Gdzie byłyście ostatnio? Po ciastka.

Nieopodal jest cukiernia, więc pomyślałam, że może mama tam jeszcze jest, a dziecko wyszło niezauważone,czasem tak bywa, nie trzeba być osławioną "matką roku", zdarza się najlepszym. Chciałam wziąć małą za rękę ale dziecko wyciąga rączki, więc dźwignęłam ją i idę w stronę cukierni.

Wtedy wypada stamtąd mama - biegnie do mnie (ja ucieszona, znalazła się, nie trzeba będzie dzwonić po policję) a babka wyrywa mi dziecko z rąk i chlast! wali mnie z liścia... Ja rozumiem, że była przestraszona, że miała w głowie najgorszy scenariusz, ale na miłość dowolnego boga, żeby zaraz bić?

Uprzedzając pytania - nie zareagowałam, za duży szok...