Xynthia ♀

@Lobo86: Generalnie się z tobą zgadzam, tzn. nie neguję, że sądy mogą "klepnąć" wszystko, co napisze matka dziecka odnośnie wydatków na jego utrzymanie. Ale wydaje mi się, że takie "przyklepanie" ma miejsce raczej wtedy, gdy ojciec argumentuje: "nie będę tyle płacił, bo mnie nie stać!" zamiast: "chętnie zapłacę za fajne kolonie/obóz dziecka, ale nie za jego wyjazd na Wyspy Kanaryjskie". Niestety, argumentacja idioty ściśle mieściła się w tej pierwszej kategorii. Po to jest rozprawa o ustalenie wysokości alimentów, żeby ustalić, co dla dziecka jest niezbędne, a bez czego się może obejść, a wszystko to w kontekście zarobków obojga rodziców. Tak jak pisałam wcześniej, ja sama uznałam niektóre z wydatków za takie, które nie podlegają pod kategorię 'niezbędne" i po prostu nawet o nich nie wspomniałam. Zdaję sobie sprawę, że nie jestem obiektywna w tym temacie, być może niektóre wydatki (te, które już uwzględniłam) również nie były aż tak bardzo potrzebne, no i od tego jest rozprawa - pytasz grzecznie: "a po co dziecku abonament telefoniczny za 150 zł/mies?". Niestety, oprócz zapytania, dlaczego dziecko ubiera się w "Smyku", żadnych tego typu pytań nie usłyszałam. Nie wiem, może ja mam jakiś idealny obraz świata, gdzie do sądu idzie się po to, aby się dogadać - z uwagi na powagę miejsca i grożące restrykcje bez obaw, że skończy się to pyskówką - a nie po to, aby upierać się, że "nie, bo nie"...

@Lobo86: Co do pkt 1 - może i masz trochę racji, ale w sumie, aby ustalić, co można, a czego nie można zaliczyć do uzasadnionych potrzeb dziecka, wystarczy zdrowy rozsądek. Czyli np. wyjazd na kolonie czy obóz OK, ale już wyjazd na Majorkę niekoniecznie. Nie wmówisz mi, że facet bez adwokata nie jest w stanie dostrzec bezzasadności niektórych wydatków... Ja starałam się naprawdę ująć tylko te podstawowe wydatki - w wyliczeniach nie podałam np. takich rzeczy jak dodatkowe, prywatne treningi, które opłacam Młodej, czy koszt stroju startowego, bo to nie był niezbędny wydatek - nie podobał jej się ten, który miała "przydzielony" z klubu na zawody (faktycznie był brzydki), więc kupiłam jej inny. 2. Przeciąganiem sprawy sam sobie zaszkodził, nie wiem skąd potem jego zdziwienie, że jak to, ja mam jakieś zaległości do spłacenia??? 3. Mieszasz chyba odpowiedzialność karną za niepłacenie alimentów, a ściąganie tychże przez komornika. Ja nie potrzebuję kolejnej rozprawy sądowej, idę z tym wyrokiem który mam do komornika i on ściąga zadłużenie. Co do obniżenia - to się nigdy nie dzieje z automatu, trzeba złożyć wniosek o obniżenie alimentów i uzasadnić znacznym pogorszeniem sytuacji materialnej, wtedy sąd może obniżyć alimenty. Ale akurat nasza sytuacja finansowa jest bardzo podobna, tzn. moje i jego zarobki mieszczą się w tych samych widełkach płacowych.

@maat_: Jestem dzieckiem rozwiedzionych rodziców i wiem, jak to boli, gdy jedno z rodziców źle się wypowiada o drugim, nigdy w życiu nie zrobiłabym czegoś takiego Młodej. Przy niej albo do niej o jej ojcu mówię w tonie neutralno-życzliwym, o jakichkolwiek zadrażnieniach między nami nie ma zielonego pojęcia.

@digi51: Zastanawiałam się, czy to faktycznie dzik, czy też nie... Ale nie, to nie on - historia nie ma setki plusów chwile po opublikowaniu ;)

Kogo jeszcze wkurza nowa moda na Piekielnych pt. "ojej, moja historia trafiła do archiwum, wrzucę ją jeszcze raz"?

Historia nigdzie nie zniknęła (ani tym bardziej nie "znikła"), tylko po prostu nazbierała tyle minusów, że została zarchiwizowana. A minusy zbierała, bo Piekielni to nie przegląd newsów ze wszystkich możliwych mediów, tylko miejsce na opisywanie historii, których byłeś uczestnikiem bądź świadkiem. Jeśli miałeś ochotę podyskutować na temat zdarzenia, o którym najpierw usłyszałeś, a potem przeczytałeś, to pod artykułem, do którego podałeś link, jak najbardziej jest miejsce na zamieszczenie komentarza.

@Balbina: Po co zapisywać? Nie lepiej kosić dokładnie w momencie, kiedy robią to inni, ci "uprzywilejowani"? Wtedy chyba pani prezes nie przyjdzie z upomnieniem, ale gdyby była jednak tak bezczelna i przyszła, z niewinną minką należy powiedzieć: "Ojej, przepraszamy bardzo, faktycznie gdzieś nam się zawieruszył ten regulamin i nie pamiętamy, w jakich godzinach można kosić, ale skoro teraz robi to pan X, pan Y i pani Z, to chyba można, prawda?"...

@Marjorie: Z pierwszym punktem się zgadzam, najpierw się leczy stan zapalny, potem dopiero robi się cokolwiek z zębem. No chyba że ząb ewidentnie nie do uratowania, to może faktycznie rwą od razu? Co do drugiego punktu, no to własnie zatrucie zęba jest takim "znieczuleniem na amen" - ząb zatruty, nerw martwy, nie przewodzi żadnych impulsów bólowych, po co jeszcze znieczulać? I miałam to samo, ząb zatruty, a mnie bolało usuwanie tego martwego (teoretycznie) nerwu, popłakałam się z bólu na fotelu... A dentystką w tym przypadku była moja własna matka, więc raczej fuszerki żadnej nie odwaliła.

@starajedza: Też sobie zapisz w pamiętniczku, bo + ci dałam ;) Zgadzam się z Armagedon, i z tobą też.

@Trepcio: W sumie opisanie prostej sytuacji w sposób mocno niezrozumiały to też pewnego rodzaju sztuka.

@Meliana: Wspomniałam w komentarzu powyżej, że mnie tak "pochlastali" - blizna zaczyna się 2 cm pod pępkiem... Więc zdarza się. Wiele razy słyszałam pytanie: "ale dlaczego, przecież tak się już nie robi???". Nie wiem dlaczego, jakoś nie przyszło mi do głowy zapytać lekarza, dlaczego zdecydował się na takie akurat cięcie. Ważniejsze dla mnie było to, że dzięki temu moje dziecko urodziło się całe i zdrowe, a blizna? No jest. I tyle.

@Morog: O ile się zgadzam z pierwszą częścią twojej wypowiedzi (chociaż nie wiem, jak ją odnieść do historii, bo autorka wyraźnie zaznacza, że cc zalecone przez lekarzy, a nie z powodu "bo ja tak chcę"), to czemu za ważne uznałeś uświadomienie nas, że po cc zostaje blizna? No jest, u mnie w dodatku prawie że od pępka w dół, jest częścią mojego ciała, jest widoczna, gdy zakładam dwuczęściowy kostium, no i co z tego? Naprawdę uważasz większość kobiet za puste lalki, które zrezygnują z cc, bo "łojezusmaria, blizna mi zostanie"? Jak dla mnie to: cc ze względów medycznych - kto by się przejmował blizną, ważne żeby wszystko poszło OK; cc "na żądanie" - też spoko, skoro kobieta przekalkulowała wszystkie za i przeciw, to kwestię blizny chyba też wzięła pod uwagę...

@mruk: Wiesz co, mnie już to zaczyna nudzić, że nie można wspomnieć w historii nic o dziecku (albo, o zgrozo!, że kobieta jest w ciąży), bo zaraz hejt, wyśmiewanie albo przynajmniej ironizowanie - no i co z tego, że z dzieckiem, no i co z tego, że w ciąży, co to, jakieś specjalne przywileje się należą? Otóż autor w historii napisał, że byli z niemowlakiem, bo owszem, w takiej sytuacji niedotrzymanie terminu przez drugą stronę jest jeszcze bardziej wkurzające, ale sytuacja piekielna sama w sobie, więc czego się czepiacie? Tego, że napisał o niemowlęciu? No było wtedy, więc napisał, faktycznie powód do beki, ha, ha, ha...

Zmodyfikowano 1 raz Ostatnia modyfikacja: 30 czerwca 2020 o 12:31

@Bryanka: Te zaskakujące zwroty akcji...

@nursetka: Tylko że z "mojego" przystanku do przystanku najbliżej sądu ten autobus jedzie 12 minut, więc w to 20 minut "zapasu" było policzone również jakieś opóźnienie komunikacyjne. A dużo wcześniej być nie chciałam, bo był komunikat, żeby nie przybywać za wcześnie i nie "robić tłoku" przed salami rozpraw - tego nie dodałam w historii, bo nie chciałam jej przedłużać.

@szafa: Ale dlaczego współczujesz? Jeśli już koniecznie chcesz skomentować relacje między mężczyzną, którego nie znasz, a kobietą, którą "znasz" z jednej lub kilku historii, to chyba lepiej mu gratulować, że już nie jest ze mną, niż współczuć dawno minionych czasów.

@elfia_luczniczka: Jeden z niewielu merytorycznych komentarzy, mimo iż krytyczny, dzięki. No owszem, mogłam to sformułować inaczej. W sumie to pisząc tę historię miałam ochotę nazwać go "tępym służbistą", ale uznałam, że to zbyt obraźliwe, a poza tym on faktycznie po prostu wykonywał swoje obowiązki - to, że źle, to już inna sprawa. W trakcie całego zajścia byłam grzeczna i uprzejma, próbowałam znaleźć rozwiązanie problemu, początkowo nawet z miłym uśmiechem. "Ulało się" że mnie dopiero przy pisaniu tej historii i dlatego też nazwałam w niej ochroniarza "wielkim zadem", jeśli aż tak bardzo ci się to nie spodobało, trudno, "biorę to na klatę". Co do reszty komentarzy, to jeśli ktoś po przeczytaniu historii nie zrozumiał, że NIE wyszłam za późno na autobus, NIE musiałam mieć przy sobie wezwania i to NIE JA byłam chamska i niegrzeczna, to nie zrozumie również i po setnym wyjaśniającym to komentarzu, więc sobie daruję.

@digi51: Wiesz co, możesz mieć rację. Pisząc swój komentarz sugerowałam się tym, ze ALIMENTÓW nie można się zrzec oraz pewnym logicznym tokiem rozumowania, który przedstawię poniżej. Zapomniałam przy tym, ze polskie prawo rzadko ma coś wspólnego z logiką... Otóż alimenty to takie "coś" zasądzone (orzeczone?) przez Sąd (najczęściej). I w związku z tym, że jest to wyrok (postanowienie?) Sądu, to nie ma zmiłuj się, trzeba płacić. Odsiadki "za alimenty" nie są tak naprawdę "za alimenty", tylko za ignorowanie postanowienia Sądu - w polskim prawie nie ma "odsiadki za długi", idziesz siedzieć za olewanie Sądu, nie za pieniądze. Idąc tym tokiem rozumowania, uznałam, że nie można "umorzyć" alimentów, bo jest nakaz sądowy zapłaty tychże... Ale faktycznie, być może pełnoletnie dziecko może "darować" dłużnikowi dług alimentacyjny.

Szczerbus, Bubu2016 ma rację, edytuj tę historię i popraw błąd, bo stawiam dolary przeciwko orzechom, że ładnych parę minusów masz za słówko "opszerze"... A historia sama w sobie mocno piekielna.

@Crannberry: Stawiam na leworęcznych, skoro leworęczność jest już "wadą", to zaraz może okazać się czymś gorszym, czymś, z czym należy walczyć... https://demotywatory.pl/5004871/A-jakie-wady-posiada-twoje-dziecko?fbclid=IwAR1aR4KHcMoS1_xdQ8T8eVcCY7d58qoATv85tq6MDFL33OVlFgytEal4d2w

Witaj w klubie, też tak mam. To znaczy miałam, bo poprzez zakładkę "kontakt" napisałam do adminów, opisałam dokładnie cały problem i od następnego dnia już było OK. Tzn. nie całkiem OK, bo na telefonie nadal mnie wylogowuje dosłownie co chwilę, ale o wiele częściej Piekielnych przeglądam na kompie, więc machnęłam ręką na to, że na telefonie problem nadal jest. P.S. Czarna rameczka jest wkurzająca...

@miyu123: Ja tam nie jestem "tropicielką fejków", ale ta historia zawiera jeden, podstawowy błąd - NIE MOŻNA zrzec się alimentów. Nie ma takiej możliwości, po prostu, przynajmniej jeśli chodzi o niepełnoletnie dziecko. Czyli jeśli w historii tatuś nie płacił alimentów, to komornik i tak ściągnie mu wszystko, co powinien zapłacić do czasu uzyskania pełnoletności przez dziecko (a w tym przypadku dzieci). Zrzec się mogą tylko bieżących świadczeń, jeśli np. wspomniana córka jest osobą pełnoletnią, ale nadal uczącą się, może pozwać ojca o alimenty, ale NIE MUSI. Przy czym nie uważam, że historia jest zmyślona, raczej mi wygląda na to, że autorka gdzieś coś usłyszała, trochę niedokładnie, więc to, czego nie wiedziała, to sobie dopowiedziała...

@timi14: Proponuję nieco inny (bardziej odpowiadający realiom) test na głupotę: Masz maszynę, do której MUSISZ włożyć 700 zł, a w zamian otrzymasz 500 - weźmiesz 500 czy nie, twój wybór, ale 700 i tak musisz wrzucić... Co ci wyszło z tego testu?

@ampH: Też mi przyszło do głowy, że może mieć to związek z ubezpieczeniem.

Nie rozumiem ludzi, którzy spuszczają psy ze smyczy i nawet nie zerkną w jego stronę... Moja Kruszyna bardzo często biega "luzem", ale ja zawsze patrzę, gdzie jest i co robi, a w razie potrzeby ją wołam - przybiega natychmiast. Kruszyna absolutnie nie jest agresywna, ale wychodzi z założenia, że ludzie są od tego, aby ją głaskać, w związku z tym potrafi podbiec do losowo wybranej osoby i domagać się pogłaskania poprzez ocieranie się o jej nogi. To znaczy raczej próbuje to robić, bo jak widzę, że "obiera kurs" na kogoś, to ja wołam. Ja tam akurat rozumiem, że ktoś może: a) nie lubić psów; b) mieć nowe spodnie, które niekoniecznie dobrze zniosą kontakt z psim (niezbyt czystym) pyskiem; c) być na tyle zamyślonym, że przestraszy się szturchnięcia psim pyskiem w okolicach łydki; d) cokolwiek innego.